سنگ شکنی درون اندامی عمل TUL
سنگ شکنی درون اندامی تحت عنوان TUL یا “Transurethral Lithotripsy”، یک روش جراحی است که برای خارج کردن سنگهای موجود در مجاری ادراری استفاده میشود. این روش به طور خاص برای سنگهایی که در مثانه و یا دیگر بخشهای داخلی دستگاه ادراری قرار دارند، انجام میشود.
در این روش:
– از طریق مجرای ادرار، یک ابزار باریک و انعطافپذیر به نام سیستوسکوپ یا یورتروسکوپ وارد میشود.
– با استفاده از دوربین موجود بر روی این ابزار، جراح محل قرارگیری سنگ را پیدا میکند.
– از انرژی لیزر، امواج صوتی یا مکانیکی برای شکستن سنگ به قطعات کوچکتر استفاده میشود که میتوانند به راحتی از طریق دستگاه ادراری دفع شوند.
– در برخی موارد، قطعات سنگ ممکن است به طور مستقیم توسط جراح خارج شوند.
این عمل معمولاً تحت بیحسی موضعی یا عمومی انجام میشود و بیماران معمولاً میتوانند پس از چند ساعت یا یک شب بستری در بیمارستان، به خانه بازگردند.
TUL یکی از روشهای کمتهاجمی برای درمان سنگهای ادراری است و معمولاً با درد و ناراحتی کمتری نسبت به روشهای باز جراحی همراه است، و نرخ بهبودی سریعتری دارد. با این حال، انتخاب روش برای خارج کردن سنگها باید بر اساس اندازه، موقعیت و جنس سنگ، همچنین وضعیت بیمار تصمیمگیری شود.
چه مواردی ممکن است نیاز به سنگ شکنی درون اندامی داشته باشند؟
سنگ شکنی درون اندامی (TUL) ممکن است برای بیمارانی که دچار موارد زیر هستند، توصیه شود:
1. سنگهای بزرگ مثانه:
اگر سنگهای مثانه به قدری بزرگ باشند که از طریق دفع طبیعی یا داروهای کمک کننده به دفع سنگ، خارج نمیشوند، ممکن است نیاز به سنگ شکنی داخل اندامی داشته باشند.
2. سنگهایی که موجب انسداد شدهاند:
اگر سنگی موجب انسداد جریان ادرار شود، ممکن است برای جلوگیری از آسیب به کلیهها یا سایر بخشهای دستگاه ادراری، نیاز به انجام سنگ شکنی باشد.
3. سنگهایی که موجب عفونت مکرر میشوند:
سنگهایی که باعث عفونتهای مکرر میشوند، میتوانند خطر آسیب دائمی به کلیه یا دیگر اجزای دستگاه ادراری را افزایش دهند و ممکن است نیاز به درمان فعال داشته باشند.
4. سنگهای دردناک:
سنگهایی که موجب درد مداوم یا شدید میشوند، ممکن است برای کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی بیمار نیاز به سنگ شکنی داشته باشند.
5. عدم موفقیت روشهای دیگر:
اگر روشهای دیگر مانند دارو درمانی یا تغییر سبک زندگی برای دفع سنگها موثر نبودهاند، ممکن است نیاز به سنگ شکنی باشد.
6. سنگهایی که رشد میکنند:
اگر تشخیص داده شود که سنگی در حال رشد است، ممکن است برای جلوگیری از مشکلات بالقوه در آینده، نیاز به شكستن و برداشتن آن باشد.
7. ترجیح بیمار:
برخی بیماران ممکن است به دلایل شغلی یا شخصی تمایل داشته باشند که سنگها را به صورت فعال و سریع تری حل کنند و از روشهایی مانند سنگ شکنی استفاده کنند.
در هر حال، تصمیمگیری برای انجام سنگ شکنی درون اندامی باید توسط پزشک اورولوژیست و با در نظر گرفتن شرایط خاص هر بیمار، اندازه و محل قرارگیری سنگ، انجام می گیرد
علت ایجاد سنگ مجاری ادراري چیست ؟
سنگ مجاری ادراری، که به نام سنگ کلیه هم شناخته میشوند، میتوانند به دلایل مختلفی ایجاد شوند. در اینجا به برخی از عوامل اصلی ایجاد سنگ کلیه اشاره میکنیم:
1. عدم تعادل مواد معدنی و آب: نوشیدن آب ناکافی میتواند باعث ایجاد سنگ کلیه شود زیرا ادرار غلیظتر میشود و احتمال تشکیل سنگ به دلیل تجمع مواد معدنی افزایش مییابد.
2. تغذیه: رژیم غذایی سرشار از پروتئین، سدیم (نمک) و قند میتواند خطر ایجاد سنگ کلیه را افزایش دهد. به ویژه، مصرف زیاد نمک باعث میشود که کلیهها بیشتر کلسیم دفع کنند که میتواند به تشکیل سنگ کلسیمی منجر شود.
3. عوامل ژنتیکی: سابقه خانوادگی سنگ کلیه میتواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.
4. بیماریهای خاص: بیماریهایی مانند هایپرپاراتیروئیدیسم، بیماریهای کلیوی مزمن، برخی اختلالات متابولیکی مانند سیستینوری و بیماریهای گوارشی میتوانند به ایجاد سنگ کلیه منجر شوند.
5. مکملها و داروها: مصرف برخی مکملهای ویتامین و مواد معدنی مانند ویتامین C و D و برخی داروها مانند دیورتیکها (مدرها) و برخی داروهای ضد صرع میتواند خطر تشکیل سنگهای کلیه را افزایش دهد.
6. کم تحرکی یا بستری طولانی مدت: عدم تحرک یا بستری طولانی مدت میتواند باعث تجمع کلسیم در خون و در نتیجه افزایش خطر سنگ کلیه شود.
7. کمبود مایعات: عدم مصرف کافی مایعات به ویژه آب، میتواند خطر ایجاد سنگهای کلیوی را افزایش دهد.
8. شرایط آب و هوایی: زندگی در مناطق گرم و خشک میتواند به دلیل افزایش تعریق و کاهش حجم ادرار، خطر ایجاد سنگ کلیه را بالا ببرد.
9. تغییرات pH ادرار: pH ادرار که بیش از حد اسیدسنگ مجاری ادراری، که به نام سنگ کلیه هم شناخته میشوند، میتوانند به دلایل مختلفی ایجاد شوند.