سرطان پستان

انواع سرطان پستان

سرطان پستان یکی از شایع‌ترین انواع سرطان در بین زنان است، اما مردان نیز می‌توانند به این بیماری مبتلا شوند. انواع مختلفی از سرطان پستان وجود دارد که بر اساس نوع سلول‌هایی که تغییر یافته و تکثیر پیدا کرده‌اند، طبقه‌بندی می‌شوند. در اینجا به برخی از انواع رایج سرطان پستان اشاره می‌کنیم:

1. سرطان پستان تهاجمی (انواع اینوازیو):

– سرطان لوبولار تهاجمی (Invasive Lobular Carcinoma – ILC): این نوع سرطان در لوبول‌ها، یا قسمت‌های تولید کننده شیر پستان، شروع می‌شود و می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابد.
– سرطان داکتال تهاجمی (Invasive Ductal Carcinoma – IDC): این نوع سرطان در مجراهای حمل شیر پستان شروع می‌شود و معمول‌ترین نوع سرطان سینه است. این نوع سرطان نیز می‌تواند به سایر بخش‌های بدن گسترش یابد.

2. سرطان پستان غیرتهاجمی (انواع نان-اینوازیو):

– کارسینومای داکتال in situ (Ductal Carcinoma In Situ – DCIS): در این نوع، سلول‌های سرطانی در داخل مجراها قرار دارند و به بافت‌های اطراف تهاجم نبرده‌اند.
– لوبولار کارسینوما in situ (Lobular Carcinoma In Situ – LCIS): LCIS به عنوان یک شاخص برای افزایش ریسک ابتلا به سرطان پستان محسوب می‌شود و در آن سلول‌های غیر طبیعی در لوبول‌های پستان یافت می‌شوند.

3. انواع خاص بر اساس ویژگی‌های بیولوژیکی:

– سرطان پستان HER2 مثبت: این سرطان‌ها بیش از حد نرمال از پروتئین HER2 روی سطح سلول‌های سرطانی دارند.
– سرطان پستان هورمون مثبت: این سرطان‌ها دارای گیرنده‌های هورمونی هستند که با هورمون‌های استروژن یا پروژسترون تحریک می‌شوند.
– سرطان سینه سه گانه منفی: این نوع سرطان نه گیرنده‌های هورمونی دارد و نه میزان بیش از حد پروتئین HER2.

4. سرطان‌های کمتر رایج:

– سرطان پاژه (Paget’s Disease): این نوسرطان پستان دارای چندین نوع است که بر اساس نوع سلول‌هایی که درگیر می‌شوند و روش رشد سرطان طبقه‌بندی می‌شوند. در ادامه به توضیح مختصری درباره انواع مختلف سرطان سینه می‌پردازیم:

سرطان داکتال این‌سیتو (Ductal Carcinoma In Situ – DCIS)

این نوع از سرطان پستان در مجراهای شیری پستان شروع می‌شود و به بافت‌های اطراف تهاجم نبرده است. DCIS یکی از اشکال اولیه سرطان پستان است و در صورت تشخیص و درمان به موقع، اغلب قابل درمان است.

سرطان لوبولار این‌سیتو (Lobular Carcinoma In Situ – LCIS)

LCIS در لوبول‌ها (بخش‌های تولیدکننده شیر در پستان) شروع می‌شود و به ندرت به سرطان تهاجمی تبدیل می‌شود. اما وجود LCIS می‌تواند نشان‌دهنده افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان در آینده باشد.

سرطان داکتال تهاجمی (Invasive Ductal Carcinoma – IDC)

IDC شایع‌ترین نوع سرطان پستان است که از مجراهای شیری شروع شده و به بافت‌های اطراف تهاجم می‌برد. این نوع می‌تواند به قسمت‌های دیگر بدن نیز گسترش پیدا کند.

سرطان لوبولار تهاجمی (Invasive Lobular Carcinoma – ILC)

این نوع سرطان در لوبول‌های پستان شروع شده و می‌تواند به سایر نقاط بدن گسترش یابد. ILC ممکن است دشوارتر از IDC در ماموگرافی قابل تشخیص باشد.

سرطان پاژه (Paget’s Disease of the Breast)

یک نوع نادر از سرطان پستان است که معمولاً با علائمی مانند قرمزی، تورم و خارش در نوک پستان مشخص می‌شود.

سرطان پستان التهابی (Inflammatory Breast Cancer – IBC)

نوعی نادر و سریع‌الگسترش از سرطان سینه که موجب التهاب و قرمزی پوست پستان می‌شود و معمولاً بدون توده‌ای قابل لمس است.

سرطان‌های ژنتیکی

برخی از سرطان‌های پستان می‌توانند به دلیل جهش‌های ژنتیکی مانند BRCA1 و BRCA2 ایجاد شوند که خطر ابتلا به سرطان پستان و تخمدان را افزایش می‌دهند.

 

سرطان پستان

سرطان پستان

علائم سرطان پستان

سرطان پستان یکی از شایع‌ترین انواع سرطان در میان زنان است، اما مردان نیز ممکن است به این بیماری مبتلا شوند. علائم این بیماری ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد. برخی از علائم رایج سرطان پستان عبارتند از:

1. توده یا ضخامتی که جدید به نظر می‌رسد: توده‌ها ممکن است دردناک نباشند، سخت باشند، و گوشه‌های نامنظم داشته باشند. گاهی اوقات، توده‌ها نرم و دردناک هستند.

2. تغییرات در شکل یا اندازه پستان: یکی از پستان‌ها ممکن است به نظر برآمده‌تر یا دارای یک شکل متفاوت نسبت به دیگری باشد.

3. تغییرات پوستی: پوست روی پستان ممکن است چروکیده، دارای برجستگی‌ها یا فرو رفتگی‌هایی شبیه پوست پرتقال شود.

4. تغییر در نوک پستان: نوک پستان ممکن است به داخل کشیده شود.

5. ترشحات نوک پستان: ممکن است ترشحات غیر عادی، گاهی خونی، از نوک پستان دیده شود.

6. قرمزی یا تورم: پستان ممکن است قرمز، متورم، یا گرم به نظر برسد.

7. درد: در حالی که سرطان پستان غالباً دردناک نیست، برخی از افراد ممکن است درد در پستان یا نوک پستان را تجربه کنند.

8. تغییرات پوستی دیگر: ممکن است پوست دچار تغییر رنگ، چسبندگی، تورم یا دیگر تغییرات شود.

9. گره‌های لنفاوی بزرگ شده: گاهی اوقات، سرطان سینه می‌تواند به غدد لنفاوی نزدیک سینه یا زیر بازو گسترش یابد و باعث تورم آن‌ها شود.

اگر هر یک از این علائم یا هر تغییر دیگری در پستان‌ها را تجربه کردید، مهم است که هرچه سریع‌تر با یک پزشک مشورت کنید. تشخیص زودهنگام می‌تواند درمان و پیش‌آگهی بیماری را بهبود بخشد.

درمان انواع سرطان پستان

درمان سرطان پستان بسته به مرحله‌ی بیماری، نوع سرطان، ویژگی‌های بیولوژیکی تومور، سن بیمار، وضعیت سلامت عمومی، و ترجیحات شخصی بیمار متفاوت است. درمان‌های رایج عبارتند از:

جراحی

– لومپکتومی: برداشتن تومور و بخش کوچکی از بافت سالم اطراف آن.
– ماستکتومی: برداشتن کل پستان و گاهی اوقات بافت‌های نزدیک آن.

درمان‌های سیستمیک

شیمی‌درمانی: استفاده از داروهای ضدسرطان برای کشتن سلول‌های سرطانی.
– هورمون‌درمانی: برای سرطان‌های حساس به هورمون، داروهایی که سطح هورمون‌ها را تغییر می‌دهند یا مانع اثرات آن‌ها می‌شوند.
– درمان‌های هدفمند: داروهایی که به صورت خاص به مولکول‌هایی که در رشد و بقای سرطان نقش دارند، هدف قرار می‌دهند.
– ایمونوتراپی: استفاده از داروهایی که سیستم ایمنی بدن را تحریک می‌کنند تا به طور موثرتری با سلول‌های سرطانی مبارزه کنند.

پرتودرمانی

– استفاده از تابش‌های قوی انرژی برای کشتن سلول‌های سرطانی.

درمان‌های تکمیلی و جایگزین

– مشاوره‌های تغذیه‌ای، ورزش، طب سنتی و دیگر روش‌هایی که می‌توانند به کاهش عوارض جانبی درمان‌ها و بهبود کیفیت زندگی کمک کنند.

انتخاب درمان بسته به موارد زیر تعیین می‌شود:

– مرحله و گسترش بیماری: مراحل اولیه ممکن است تنها با جراحی درمان شوند، در حالی که مراحل پیشرفته ممکن است به ترکیبی از درمان‌های بالا نیاز داشته باشند.
– ویژگی‌های تومور: مانند وضعیت گیرنده‌های هورمونی و بیان HER2.
– سن و وضعیت سلامتی بیمار: برخی درمان‌ها ممکن است برای بیماران مسن یا با بیماری‌های همراه خطرناک‌تر باشند.
– ترجیحات بیمار: برخی بیماران ممکن است جراحی‌های کمتر تهاجمی را ترجیح دهند یا تمایل به درمان‌های حفظ کننده‌ی پستان علاقه داشته باشند.

هر بیمار و هر تومور منحصر به فرد است، و بنابراین، هر برنامه درمانی باید به صورت فردی سازگار شود. همکاری نزدیک بیمار با تیم درمانی مراقبت‌های بهداشتی، که معمولاً شامل جراحان، انکولوژیست‌ها، پرتودرمانیست‌ها، پرستاران متخصص و دیگر مشاوران است، برای انتخاب بهترین استراتژی درمانی ضروری است.