انواع سرطان پستان – علائم و روش های درمان

انواع سرطان پستان

سرطان پستان یکی از شایع‌ترین انواع سرطان در بین زنان است، اما مردان نیز می‌توانند به این بیماری مبتلا شوند. انواع مختلفی از سرطان پستان وجود دارد که بر اساس نوع سلول‌هایی که تغییر یافته و تکثیر پیدا کرده‌اند، طبقه‌بندی می‌شوند. در اینجا به برخی از انواع رایج سرطان پستان اشاره می‌کنیم:

1. سرطان پستان تهاجمی (انواع اینوازیو):

– سرطان لوبولار تهاجمی (Invasive Lobular Carcinoma – ILC): این نوع سرطان در لوبول‌ها، یا قسمت‌های تولید کننده شیر پستان، شروع می‌شود و می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابد.
– سرطان داکتال تهاجمی (Invasive Ductal Carcinoma – IDC): این نوع سرطان در مجراهای حمل شیر پستان شروع می‌شود و معمول‌ترین نوع سرطان سینه است. این نوع سرطان نیز می‌تواند به سایر بخش‌های بدن گسترش یابد.

2. سرطان پستان غیرتهاجمی (انواع نان-اینوازیو):

– کارسینومای داکتال in situ (Ductal Carcinoma In Situ – DCIS): در این نوع، سلول‌های سرطانی در داخل مجراها قرار دارند و به بافت‌های اطراف تهاجم نبرده‌اند.
– لوبولار کارسینوما in situ (Lobular Carcinoma In Situ – LCIS): LCIS به عنوان یک شاخص برای افزایش ریسک ابتلا به سرطان پستان محسوب می‌شود و در آن سلول‌های غیر طبیعی در لوبول‌های پستان یافت می‌شوند.

3. انواع خاص بر اساس ویژگی‌های بیولوژیکی:

– سرطان پستان HER2 مثبت: این سرطان‌ها بیش از حد نرمال از پروتئین HER2 روی سطح سلول‌های سرطانی دارند.
– سرطان پستان هورمون مثبت: این سرطان‌ها دارای گیرنده‌های هورمونی هستند که با هورمون‌های استروژن یا پروژسترون تحریک می‌شوند.
– سرطان سینه سه گانه منفی: این نوع سرطان نه گیرنده‌های هورمونی دارد و نه میزان بیش از حد پروتئین HER2.

4. سرطان‌های کمتر رایج:

– سرطان پاژه (Paget’s Disease): این نوسرطان پستان دارای چندین نوع است که بر اساس نوع سلول‌هایی که درگیر می‌شوند و روش رشد سرطان طبقه‌بندی می‌شوند. در ادامه به توضیح مختصری درباره انواع مختلف سرطان سینه می‌پردازیم:

سرطان داکتال این‌سیتو (Ductal Carcinoma In Situ – DCIS)

این نوع از سرطان پستان در مجراهای شیری پستان شروع می‌شود و به بافت‌های اطراف تهاجم نبرده است. DCIS یکی از اشکال اولیه سرطان پستان است و در صورت تشخیص و درمان به موقع، اغلب قابل درمان است.

سرطان لوبولار این‌سیتو (Lobular Carcinoma In Situ – LCIS)

LCIS در لوبول‌ها (بخش‌های تولیدکننده شیر در پستان) شروع می‌شود و به ندرت به سرطان تهاجمی تبدیل می‌شود. اما وجود LCIS می‌تواند نشان‌دهنده افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان در آینده باشد.

سرطان داکتال تهاجمی (Invasive Ductal Carcinoma – IDC)

IDC شایع‌ترین نوع سرطان پستان است که از مجراهای شیری شروع شده و به بافت‌های اطراف تهاجم می‌برد. این نوع می‌تواند به قسمت‌های دیگر بدن نیز گسترش پیدا کند.

سرطان لوبولار تهاجمی (Invasive Lobular Carcinoma – ILC)

این نوع سرطان در لوبول‌های پستان شروع شده و می‌تواند به سایر نقاط بدن گسترش یابد. ILC ممکن است دشوارتر از IDC در ماموگرافی قابل تشخیص باشد.

سرطان پاژه (Paget’s Disease of the Breast)

یک نوع نادر از سرطان پستان است که معمولاً با علائمی مانند قرمزی، تورم و خارش در نوک پستان مشخص می‌شود.

سرطان پستان التهابی (Inflammatory Breast Cancer – IBC)

نوعی نادر و سریع‌الگسترش از سرطان سینه که موجب التهاب و قرمزی پوست پستان می‌شود و معمولاً بدون توده‌ای قابل لمس است.

سرطان‌های ژنتیکی

برخی از سرطان‌های پستان می‌توانند به دلیل جهش‌های ژنتیکی مانند BRCA1 و BRCA2 ایجاد شوند که خطر ابتلا به سرطان پستان و تخمدان را افزایش می‌دهند.

 

سرطان پستان

سرطان پستان

علائم سرطان پستان

سرطان پستان یکی از شایع‌ترین انواع سرطان در میان زنان است، اما مردان نیز ممکن است به این بیماری مبتلا شوند. علائم این بیماری ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد. برخی از علائم رایج سرطان پستان عبارتند از:

1. توده یا ضخامتی که جدید به نظر می‌رسد: توده‌ها ممکن است دردناک نباشند، سخت باشند، و گوشه‌های نامنظم داشته باشند. گاهی اوقات، توده‌ها نرم و دردناک هستند.

2. تغییرات در شکل یا اندازه پستان: یکی از پستان‌ها ممکن است به نظر برآمده‌تر یا دارای یک شکل متفاوت نسبت به دیگری باشد.

3. تغییرات پوستی: پوست روی پستان ممکن است چروکیده، دارای برجستگی‌ها یا فرو رفتگی‌هایی شبیه پوست پرتقال شود.

4. تغییر در نوک پستان: نوک پستان ممکن است به داخل کشیده شود.

5. ترشحات نوک پستان: ممکن است ترشحات غیر عادی، گاهی خونی، از نوک پستان دیده شود.

6. قرمزی یا تورم: پستان ممکن است قرمز، متورم، یا گرم به نظر برسد.

7. درد: در حالی که سرطان پستان غالباً دردناک نیست، برخی از افراد ممکن است درد در پستان یا نوک پستان را تجربه کنند.

8. تغییرات پوستی دیگر: ممکن است پوست دچار تغییر رنگ، چسبندگی، تورم یا دیگر تغییرات شود.

9. گره‌های لنفاوی بزرگ شده: گاهی اوقات، سرطان سینه می‌تواند به غدد لنفاوی نزدیک سینه یا زیر بازو گسترش یابد و باعث تورم آن‌ها شود.

اگر هر یک از این علائم یا هر تغییر دیگری در پستان‌ها را تجربه کردید، مهم است که هرچه سریع‌تر با یک پزشک مشورت کنید. تشخیص زودهنگام می‌تواند درمان و پیش‌آگهی بیماری را بهبود بخشد.

درمان انواع سرطان پستان

درمان سرطان پستان بسته به مرحله‌ی بیماری، نوع سرطان، ویژگی‌های بیولوژیکی تومور، سن بیمار، وضعیت سلامت عمومی، و ترجیحات شخصی بیمار متفاوت است. درمان‌های رایج عبارتند از:

جراحی

– لومپکتومی: برداشتن تومور و بخش کوچکی از بافت سالم اطراف آن.
– ماستکتومی: برداشتن کل پستان و گاهی اوقات بافت‌های نزدیک آن.

درمان‌های سیستمیک

– شیمی‌درمانی: استفاده از داروهای ضدسرطان برای کشتن سلول‌های سرطانی.
– هورمون‌درمانی: برای سرطان‌های حساس به هورمون، داروهایی که سطح هورمون‌ها را تغییر می‌دهند یا مانع اثرات آن‌ها می‌شوند.
– درمان‌های هدفمند: داروهایی که به صورت خاص به مولکول‌هایی که در رشد و بقای سرطان نقش دارند، هدف قرار می‌دهند.
– ایمونوتراپی: استفاده از داروهایی که سیستم ایمنی بدن را تحریک می‌کنند تا به طور موثرتری با سلول‌های سرطانی مبارزه کنند.

پرتودرمانی

– استفاده از تابش‌های قوی انرژی برای کشتن سلول‌های سرطانی.

درمان‌های تکمیلی و جایگزین

– مشاوره‌های تغذیه‌ای، ورزش، طب سنتی و دیگر روش‌هایی که می‌توانند به کاهش عوارض جانبی درمان‌ها و بهبود کیفیت زندگی کمک کنند.

انتخاب درمان بسته به موارد زیر تعیین می‌شود:

– مرحله و گسترش بیماری: مراحل اولیه ممکن است تنها با جراحی درمان شوند، در حالی که مراحل پیشرفته ممکن است به ترکیبی از درمان‌های بالا نیاز داشته باشند.
– ویژگی‌های تومور: مانند وضعیت گیرنده‌های هورمونی و بیان HER2.
– سن و وضعیت سلامتی بیمار: برخی درمان‌ها ممکن است برای بیماران مسن یا با بیماری‌های همراه خطرناک‌تر باشند.
– ترجیحات بیمار: برخی بیماران ممکن است جراحی‌های کمتر تهاجمی را ترجیح دهند یا تمایل به درمان‌های حفظ کننده‌ی پستان علاقه داشته باشند.

هر بیمار و هر تومور منحصر به فرد است، و بنابراین، هر برنامه درمانی باید به صورت فردی سازگار شود. همکاری نزدیک بیمار با تیم درمانی مراقبت‌های بهداشتی، که معمولاً شامل جراحان، انکولوژیست‌ها، پرتودرمانیست‌ها، پرستاران متخصص و دیگر مشاوران است، برای انتخاب بهترین استراتژی درمانی ضروری است.

/توسط

جراحی بازسازی سینه بعد از سرطان سینه – 3 روش اصلی

جراحی بازسازی سینه بعد از سرطان سینه

جراحی بازسازی سینه پس از سرطان سینه یک فرایند اختیاری است که می‌تواند به بازگرداندن شکل ظاهری سینه پس از ماستکتومی کمک کند. این جراحی می‌تواند همزمان با ماستکتومی (بازسازی همزمان) یا پس از بهبود کامل و اتمام درمان‌های دیگر مانند شیمی درمانی یا پرتودرمانی (بازسازی تاخیری) انجام شود.

انواع جراحی بازسازی سینه:

1. بازسازی با استفاده از پروتز: این روش شامل استفاده از پروتزهای سیلیکونی یا سالینی برای ایجاد شکل سینه است.

2. بازسازی بافت زنده (فلپ): در این روش، بافت (پوست، چربی، گاهی عضله) از دیگر قسمت‌های بدن مانند شکم، پشت یا ران برداشته و برای ساختن سینه جدید استفاده می‌شود.

3. ترکیبی از پروتز و بافت زنده: گاهی اوقات، هر دو روش بالا ترکیب می‌شوند تا نتیجه بهتری حاصل شود.

مراحل جراحی بازسازی سینه:

1. برنامه‌ریزی: مشاوره با جراح پلاستیک برای بحث در مورد گزینه‌های مختلف و انتخاب بهترین روش.

2. جراحی اولیه: ایجاد شکل اولیه سینه با استفاده از پروتز یا بافت.

3. دوره بهبودی: برای بهبودی کامل نیاز به زمان است و ممکن است شامل چندین هفته تا چند ماه باشد.

4. جراحی‌های تکمیلی: ممکن است جراحی‌های کوچکتر برای بهبود شکل و ظاهر سینه‌ها، از جمله بازسازی نوک سینه و هاله اطراف آن، لازم باشد.

مواردی که باید قبل از جراحی بازسازی سینه در نظر گرفت:

– انتظارات: داشتن انتظارات واقع‌بینانه از نتایج جراحی بازسازی.
– ریسک‌ها و عوارض: آگاهی از ریسک‌های احتمالی و عوارض جانبی مانند عفونت، مشکلات ناشی از پروتز، و نیاز به جراحی‌های اضافی.
– زمان بهبودی: درک اینکه بازیابی کامل می‌تواند زمان‌بر باشد و ممکن است بر روی فعالیت‌های بیمار تاثیر گذار باشد

. اما این اطلاعات برای کسی که به دنبال انجام این جراحی است مهم است:

1. انتخاب جراح: انتخاب یک جراح پلاستیک با تجربه و مهارت در بازسازی سینه بسیار مهم است. اغلب بیماران قبل از انتخاب جراح با چند متخصص مشورت می‌کنند.

2. دوره بهبودی: ممکن است شامل محدودیت‌های فعالیت‌های بدنی، مراقبت‌های خاص مانند تخلیه فلوئید با استفاده از درن‌ها، و دوره‌ای از داروهای مسکن پس از جراحی باشد.

3. نتایج و انتظارات: نتایج بازسازی سینه می‌تواند به طور چشمگیری بین افراد مختلف متفاوت باشد. داشتن انتظارات واقع‌بینانه از نتایج نهایی حائز اهمیت است.

4. هزینه‌ها: بررسی هزینه‌های جراحی و اینکه آیا بیمه پوشش دهنده هزینه‌های مربوط به بازسازی سینه است یا خیر، مهم است.

5. ریسک‌ها و عوارض جانبی: همانند هر جراحی دیگری، بازسازی سینه نیز می‌تواند با ریسک‌ها و عوارض جانبی همراه باشد که باید قبل از جراحی با آن‌ها آشنا شوید.

6. پشتیبانی عاطفی: بازسازی سینه می‌تواند بر روی سلامت روان تأثیر بگذارد و داشتن شبکه‌ای از حمایت عاطفی، از جمله دوستان، خانواده و گروه‌های پشتیبانی، می‌تواند در فرایند بهبودی کمک کننده باشد.

جراحی بازسازی سینه

جراحی بازسازی سینه

جراحی بازسازی سینه با روش دیپ

جراحی بازسازی سینه با روش “DIEP Flap” (Deep Inferior Epigastric Perforator Flap) یک نوع پیشرفته از جراحی بازسازی سینه است که در آن بافت، شامل پوست و چربی، از ناحیه شکم بدون برداشتن عضله برای بازسازی سینه استفاده می‌شود. این تکنیک به حفظ توانایی عضلانی و کاهش درد و زمان بهبودی پس از عمل کمک می‌کند.

مراحل جراحی DIEP Flap:

1. برداشتن بافت: جراح بافت مورد نیاز را از ناحیه شکم بیمار برمی‌دارد، جایی که اغلب بافت اضافی وجود دارد. این بافت شامل پوست و چربی است ولی عروق خونی مربوط به آن‌ها حفظ می‌شوند.

2. حفظ عروق خونی: عروق خونی که بافت را تغذیه می‌کنند (معمولاً شریان‌ها و وریدهای عمقی ناحیه شکمی) با دقت از طریق جراحی میکروسکوپی از شکم جدا و حفظ می‌شوند.

3. انتقال بافت: بافت برداشته شده به ناحیه سینه منتقل می‌شود.

4. اتصال عروق: عروق خونی بافت انتقالی به عروق خونی سینه متصل می‌شوند تا جریان خون به بافت جدید را تضمین کنند.

5. شکل‌دهی به سینه: جراح با دقت بافت انتقالی را شکل داده و آن را در محل خود قرار می‌دهد تا ظاهر طبیعی سینه را بازسازی کند.

مزایای جراحی DIEP Flap:

– حفظ عملکرد عضلات: چون عضله برداشته نمی‌شود، عملکرد عضلانی شکم حفظ می‌شود.
– کاهش درد: معمولاً درد کمتری نسبت به روش‌هایی که از عضله استفاده می‌کنند، وجود دارد.
– نتیجه طبیعی‌تر: بافت شکمی از لحاظ بافتی شبیه سینه است و می‌تواند ظاهری طبیعی ایجاد کند.
– بهبود ظاهر شکم: انتقال بافت می‌تواند به نوعی مانند عمل جراحی شکم‌کشی (تامی تاک) عمل کرده و ظاهر شکم را نیز بهبود بخشد.

 

جراحی بازسازی سینه با روش ترم فلپ

جراحی بازسازی سینه با روش “TRAM Flap” (Transverse Rectus Abdominis Muscle Flap) یکی دیگر از روش‌های بازسازی سینه است که از بافت‌های بدن خود بیمار برای ایجاد یک سینه جدید استفاده می‌کند. در این روش، بافت از ناحیه شکمی برداشته شده و به ناحیه سینه منتقل می‌شود. در مقایسه با روش DIEP Flap که تنها شامل بافت چربی و پوست است، TRAM Flap همچنین شامل برداشت بخشی از عضله شکمی (rectus abdominis) می‌باشد.

مراحل جراحی TRAM Flap:

1. برداشت بافت: بافت شامل پوست، چربی و بخشی از عضله شکمی برداشته می‌شود.
2. انتقال بافت: بافت برداشته شده به ناحیه سینه منتقل می‌شود.
3. اتصال عروق: در روش “Free TRAM Flap”، عروق خونی بافت انتقالی به عروق خونی ناحیه سینه متصل می‌شوند. در روش “Pedicle TRAM Flap”، عروق با بافت همراه هستند و نیازی به اتصال مجدد نیست.
4. شکل‌دهی سینه: جراح بافت را می‌چیند و شکل می‌دهد تا ظاهری طبیعی ایجاد شود.

مزایا و عوارض جانبی روش TRAM Flap:

مزایا:

– استفاده از بافت‌های طبیعی بدن برای ایجاد سینه.
– امکان بهبود ظاهر شکم، مشابه نتایج یک “تامی تاک” (شکم‌کشی).

عوارض جانبی:

– زمان بهبودی طولانی‌تر و درد بیشتر نسبت به روش‌های که شامل عضله نمی‌شوند.
– خطر ضعیف شدن عضلات شکم و بروز فتق به دلیل برداشت بخشی از عضله.
– اسکارهای بیشتر نسبت به روش‌هایی که فقط از چربی و پوست استفاده می‌کنند.

انتخاب روش مناسب:

انتخاب بین روش‌های مختلف جراحی بازسازی سینه به عوامل متعددی بستگی دارد، از جمله سلامت کلی بیمار، نوع و مرحله سرطان سینه، اندازه و شکل سینه مورد نظر، و ترجیحات شخصی. تصمیم‌گیری نهایی باید با مشورت دقیق با جراح پلاستیک و در نظر گرفتن همه جوانب انجام شود.

ریکاوری بعد از جراحی بازسازی سینه

ریکاوری بعد از یک جراحی بازسازی سینه می‌تواند بر اساس نوع جراحی انجام شده، سلامت کلی بیمار، و توانایی بدن برای بهبودی متغیر باشد. در ادامه، مراحل کلی و توصیه‌هایی برای دوره ریکاوری پس از جراحی بازسازی سینه با استفاده از روش‌هایی مثل TRAM Flap آورده شده‌ است:

در بیمارستان

– مراقبت‌های اولیه: پس از جراحی، بیماران معمولاً چند روز در بیمارستان بستری می‌شوند تا تحت نظر باشند.
– کنترل درد: مدیریت درد با داروهای مسکن انجام می‌شود.
– راهنمایی‌های اولیه: پرستاران و جراحان دستورالعمل‌های مربوط به مراقبت از زخم‌ها، تغذیه، و فعالیت‌های جسمانی را ارائه می‌دهند.

در خانه

– استراحت کافی: برای کمک به بهبودی و کاهش تورم، استراحت کافی ضروری است.
– مراقبت از زخم‌ها: پیروی از دستورالعمل‌های جراح برای مراقبت از بخیه‌ها و زخم‌ها مهم است.
– اجتناب از فعالیت‌های سنگین: بلند کردن اشیاء سنگین یا انجام فعالیت‌های شدید باید تا زمانی که جراح توصیه می‌کند، ممنوع باشد.
– پوشیدن لباس‌های مناسب: استفاده از سوتین‌های مخصوص یا لباس‌های حمایتی ممکن است توصیه شود.
– توجه به تغذیه و هیدراتاسیون: خوردن غذاهای مغذی و نوشیدن آب فراوان به بهبودی کمک می‌کند.
– دنبال کردن برنامه دارویی: مصرف داروها بر اساس دستورالعمل‌های پزشکی برای کاهش خطر عفونت و درد.

مراجعات پزشکی

– ویزیت‌های منظم: بررسی‌های دوره‌ای برای اطمینان از بهبودی صحیح و شناسایی هرگونه عارضه زودهنگام.
– توجه به علائم هشدار: در صورت مشاهده قرمزی شدید، ترشحات غیرمعمول، تورم بیش از حد، یا درد شدید، بلافاصله با پزشک تماس بگیرید.

فعالیت فیزیکی و توانبخشی

– تمرینات سبک: انجام تمرینات سبک که توسط تیمارستان یا فیزیوتراپیست توصیه می‌شود، می‌تواند به حفظ انعطاف‌پذیری و قدرت عضلانی کمک کند.
– توانبخشی: برنامه‌های توانبخشی می‌توانند به بازگشت عملکرد و تقویت عضلات کمک کنند.

سلامت روان

– حمایت عاطفی: حمایت از خانواده، دوستان، یا گروه‌های حمایتی می‌تواند در طول دوره ریکاوری مفید باشد.
– مشاوره: برخی افراد ممکن است نیاز به کمک حرفه‌ای برای مقابله با تغییرات جسمی و عاطفی داشته باشند.

بازگشت به زندگی روزمره

– دوره بهبودی: دوره بهبودی می‌تواند چند هفته تا چند ماه طول بکشد، بسته به نوع جراحی و شرایط فردی.
– بازگشت تدریجی: بازگشت به فعالیت‌های روزانه و کاری باید به تدریج و با توجه به توصیه‌های پزشک انجام شود.

پس از جراحی بازسازی سینه، هر فردی تجربه منحصربه‌فرد خود را دارد و ممکن است با چالش‌ها و پیشرفت‌های مختلفی روبرو شود. مهم است که در طول دوره ریکاوری صبور باشید و به بدن خود فرصت دهید تا بهبود یابد. همچنین، مشاوره مداوم با تیم پزشکی می‌تواند در رسیدن به بهترین نتیجه ممکن کمک‌کننده باشد.

/توسط

درمان سرطان سینه – معرفی 6 روش درمانی

درمان سرطان سینه

درمان سرطان سینه به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله نوع، مرحله، و گسترش سرطان، همچنین ویژگی‌های بیولوژیکی تومور و وضعیت سلامت کلی بیمار. در اینجا روش‌های معمول درمانی که ممکن است توسط متخصصان پزشکی برای درمان سرطان سینه توصیه شوند آورده شده است:

جراحی

– لومپکتومی: برداشتن تومور و بخش کوچکی از بافت سالم اطراف آن.
– ماستکتومی: برداشتن کل سینه. انواع مختلف ماستکتومی وجود دارد، از جراحی‌های حفظ پوست گرفته تا برداشت کامل سینه.

پرتودرمانی

– پرتودرمانی خارجی: استفاده از اشعه‌هایی از خارج بدن برای هدف قرار دادن سلول‌های سرطانی.
– پرتودرمانی داخلی (براکی‌تراپی): کاشت مواد رادیواکتیو به صورت موقت در داخل سینه.

شیمی‌درمانی

– استفاده از داروهایی که می‌توانند سلول‌های سرطانی را در سراسر بدن از بین ببرند.

درمان‌های هدفمند

– استفاده از داروهایی که به طور خاص به مولکول‌هایی که در رشد و بقای سلول‌های سرطانی نقش دارند، حمله می‌کنند.

هورمون‌درمانی

– برای سرطان‌های سینه که به هورمون‌ها حساس هستند، ممکن است داروهایی تجویز شود که یا مانع تولید هورمون‌ها شوند یا اثر آن‌ها را مسدود کنند.

درمان‌های تکمیلی و جایگزین

– شامل رویکردهایی مانند تغذیه‌درمانی، مدیریت استرس، طب سنتی و مکمل‌ها می‌شود.

مراقبت‌های پشتیبانی

– روان‌درمانی، فیزیوتراپی و مشاوره برای کمک به مدیریت عوارض جانبی درمان و بهبود کیفیت زندگی بیمار.

درمان‌های نوین

– شامل تحقیقات بالینی و استفاده از روش‌های جدید مانند درمان‌های ایمونوتراپی و تکنیک‌های ژنتیکی.

انتخاب استراتژی درمانی برای هر بیمار باید توسط تیم مراقبت‌های بهداشتی و با توجه به جزئیات مربوط به سرطان و شرایط بیمار انجام گیرد. مشاوره با متخصصان انکولوژی (پزشکان تخصصی سرطان)، جراحان، متخصصان پرتودرمانی، و مشاوران ژنتیک، بخش مهمی از فرآیند تصمیم‌گیری هستند. بیماران باید در تمام مراحل درمان، اطلاعات کاملی را در مورد گزینه‌ها، عوارض احتمالی و انتظارات دریافت کنند تا بتوانند در تصمیم‌گیری‌ها مشارکت کنند.

لازم به ذکر است که پیشرفت‌ها در درمان‌ها و تکنیک‌های تشخیصی مداوماً در حال تکامل هستند و بهترین گزینه‌های درمانی با توجه به آخرین داده‌ها و تحقیقات در حوزه پزشکی تعیین می‌شوند. بنابراین، توصیه می‌شود که بیماران برای اطلاع از آخرین روش‌های درمانی و دریافت مراقبت‌های فردی‌شده، با متخصصان به‌روز شده در این حوزه مشورت نمایند.

درمان سرطان سینه

درمان سرطان سینه

انواع جراحی برای درمان سرطان سینه

جراحی برای درمان سرطان سینه می‌تواند شامل چندین روش مختلف باشد. نوع جراحی مورد استفاده برای هر فرد ممکن است به ویژگی‌های سرطان، مرحله بالینی آن، اندازه تومور، نوع بافت درگیر و شرايط  فرد بستگی داشته باشد. در زیر، نمونه‌هایی از انواع جراحی برای درمان سرطان سینه آمده است:

1. جراحی حفاظت از سینه (Breast-conserving surgery): این روش به عنوان جراحی محافظتی نیز شناخته می‌شود و در آن تومور سرطانی و بخش کوچکی از بافت سالم اطراف آن برداشت می‌شود. پس از این جراحی، ممکن است نیاز به جراحی غدد لنفاوی همراه باشد.

2. ماستکتومی (Mastectomy): در این روش، سینه مبتلا به سرطان به‌طور کامل برداشت می‌شود. در برخی موارد، ممکن است غدد لنفاوی‌های زیر بغل نیز برداشته شوند. ماستکتومی می‌تواند شامل ماستکتومی ساده (Simple mastectomy)، ماستکتومی رادیکال (Radical mastectomy) یا ماستکتومی راديكال اصلاح شده (Modified radical mastectomy) باشد.

3. جراحی  غدد لنفاوی ناحيه زير بغل (Axillary lymph node dissection): در این جراحی، غدد لنفاوی‌های زیر بغل که ممکن است سلول‌های سرطانی در آن‌ها حضور داشته باشد، برداشت می‌شوند. این جراحی ممکن است همزمان با جراحی حفاظت از سینه یا ماستکتومی انجام شود.

4. بازسازی سینه (Breast reconstruction): اگر سینه‌ای برای هر دلیلی برداشت شده باشد، می‌توان از روش‌های بازسازی سینه برای احیاء و ترمیم ظاهر طبیعی سینه استفاده کرد. این روش‌ها می‌توانند شامل استفاده از پروتز سینه، بازسازی با بافت بدنی خود فرد (مانند بافت شکمی یا بافت سینه مقابل) یا استفاده از روش‌های میکروسرجري بافتی باشند.

مهم است برای تشخیص و تعیین نوع دقیق جراحی موردنیاز برای درمان سرطان سینه، با پزشک خود مشورت کنید. او می‌تواند بر اساس مطالعه موردی شما، تاریخچه پزشکی و سایر عوامل مربوطه، بهتر شما را راهنمایی کند.

پرتو درمانی برای درمان سرطان سینه

پرتو درمانی (Radiation therapy) یکی از روش‌های معمول در درمان سرطان سینه است. در این روش، از پرتوهای با انرژی بالا استفاده می‌شود تا سلول‌های سرطانی را تخریب یا کنترل کند. پرتو درمانی می‌تواند پس از جراحی یا به‌تنهایی به‌عنوان درمان اولیه در نظر گرفته شود. در زیر، جزئیات بیشتری درباره پرتو درمانی در سرطان سینه آورده شده است:

1. هدف: هدف اصلی پرتو درمانی در سرطان سینه، کاهش خطر بازگشت موضعي سرطان و افزایش شانس بهبود و زنده ماندن است. پرتوها به‌طور مستقیم سلول‌های سرطانی را هدف قرار می‌دهند و سعی می‌کنند آن‌ها را تخریب کنند.

2. برنامه‌ریزی: قبل از شروع پرتو درمانی، بیمار مراحل برنامه‌ریزی جامعی را طی می‌کند. این مراحل شامل تهیه تصاویرسي تي اسكن (CT scan) و برنامه‌ریزی سه‌بعدی جریان پرتوها (راديوتراپی سه بعدی) می‌شود. این برنامه‌ریزی دقیق کمک می‌کند تا پرتوها با دقت بیشتری به منطقه‌ی هدف تابانده شوند و باعث به حداقل رساندن آسیب به بافت‌های سالم گردند.

3. جلسات پرتو درمانی: پرتو درمانی به‌طور معمول به‌صورت جلسات روزانه انجام می‌شود. معمولاً برنامه درمانی در مدت 3 تا 6 هفته انجام می‌شود. جلسات پرتو درمانی به صورت خارجی (External beam radiation therapy) و یا به کمک یک دستگاه پرتوزا (Radiation implant) مستقر در داخل سینه (برون‌جراحی) قابل انجام است.

4. عوارض جانبی: ممکن است در هنگام پرتو درمانی برخی عوارض جانبی رخ دهد. این عوارض می‌تواند شامل خستگی، تحریک و قرمزی پوست، درد و تورم در منطقه تحت درمان، تغییرات در شکل و اندازه سینه، تغییر در رنگ پوست و تهوع باشد. اما دربیشتر افراد این عوارض در عرض چند هفته یا ماه‌های بعد از پایان درمان بهبود می‌یابند.

مهم است برای تعیین مناسب بودن پرتو درمانی برای شما و جزئیات بیشتر، با پزشک متخصص خود مشورت کنید. او می‌تواند با توجه به مشخصات شما و مراحل بالینی سرطان سینه، به شما راهنمایی دقیق‌تری درباره پرتو درمانی ارائه کند.

شیمی درمانی برای درمان سرطان سینه

شیمی درمانی (Chemotherapy) یکی از روش‌های مورد استفاده در درمان سرطان سینه است. در این روش، داروهای شیمیایی قوی برای کاهش و یا از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شوند. شیمی درمانی معمولاً به‌صورت سیستمیک عمل می‌کند، به این معنی که داروها به طور مستقیم در سراسر بدن توزیع می‌شوند و سلول‌های سرطانی را در سایر قسمت‌های بدن نیز تخریب می‌کنند. در زیر، جزئیات بیشتری درباره شیمی درمانی در سرطان سینه آورده شده است:

1. هدف: هدف اصلی شیمی درمانی در سرطان سینه، درمان سلول‌های سرطانی موجود در سینه و جلوگیری از گسترش و بازگشت آن‌ها است. علاوه بر این، شیمی درمانی می‌تواند قبل یا بعد از جراحی به‌عنوان درمان تکمیلی مورد استفاده قرار بگیرد تا خطر بازگشت سرطان کاهش یابد.

2. نوع داروها: داروهای شیمی درمانی ممکن است به‌صورت تک دارویی (مثل دوکسوروبیسین) یا به‌صورت ترکیبی (مثل AC، CMF، TAC و FEC) استفاده شوند. نوع داروها و ترکیب‌های استفاده شده بستگی به ویژگی‌های سرطان، مرحله بالینی، سن و وضعیت عمومی بیمار دارد.

3. روش انتقال دارو: داروهای شیمی درمانی می‌توانند به‌عنوان قرص‌های خوراکی، تزریق وریدی (IV)، تزریق ماهیچه‌ای (IM) یا زیرجلدی (SC) مورد استفاده قرار بگیرند. روش انتقال دارو بستگی به نوع دارو و توصیه پزشک دارد.

4. جلسات شیمی درمانی: شیمی درمانی معمولاً به‌صورت سیکل‌ها یا دوره‌های درمانی انجام می‌شود. هر دوره شامل یک یا چند جلسه است که بین آن‌ها بازه‌های استراحت و بازیابی وجود دارد. تعداد و فاصله بین جلسات شیمی درمانی بستگی به داروهای استفاده شده و سایر عوامل مربوطه دارد.

5. عوارض جانبی: شیمی درمانی ممکن است باعث بروز عوارض جانبی موقتی شود. برخی از عوارض شایع شامل تهوع و استفراغ، کاهش شدید در انرژی و اشتها، تهوع، استفراغ، تغییرات در مو، خستگی، ضعف عضلانی، تغییر در آرایش پوست و تهوع است. با این حال، برخی از داروها و روش‌ها می‌توانند برای کاهش یا کنترل این عوارض مورد استفاده قرار گیرند.

مهم است برای تعیین مناسب بودن شیمی درمانی برای شما و جزئیات بیشتر، با پزشک متخصص خود مشورت کنید. او می‌تواند با توجه به مشخصات شما و ویژگی‌های سرطان سینه، به شما راهنمایی دقیق‌تری درباره شیمی درمانی ارائه کند و مسائل مرتبط با درمان را برای شما توضیح دهد.

هورمون درمانی برای درمان سرطان سینه

هورمون درمانی (Hormone Therapy) یکی دیگر از روش‌های مورد استفاده در درمان سرطان سینه است. سرطان سینه در بسیاری از موارد وابستگی به هورمون‌های زنانه مانند استروژن دارد. هدف اصلی از هورمون درمانی در سرطان سینه، کاهش سطح هورمون‌های زنانه در بدن یا مهار عملکرد آن‌ها است که باعث کاهش رشد و گسترش سلول‌های سرطانی می‌شود. در زیر، جزئیات بیشتری درباره هورمون درمانی در سرطان سینه آورده شده است:

1. استروژن و پروژسترون: برخی از نوع‌های سرطان سینه نسبت به استروژن و پروژسترون وابستگی دارند. در این صورت، داروهایی که به عنوان مهارکننده‌های استروژن (مثل تاموکسیفن) یا مهارکننده‌های پروژسترون (مثل لتروزول) عمل می‌کنند، ممکن است استفاده شوند.

2. تاموکسیفن: تاموکسیفن یک داروی هورمون درمانی است که به عنوان مهارکننده استروژن عمل می‌کند. این دارو در پیشگیری و درمان سرطان سينه مورد استفاده قرار می‌گیرد. تاموکسیفن معمولاً به عنوان درمان اولیه برای زنان قبل از یائسگی و بعد از جراحی سرطان سینه استفاده می‌شود.

3. مهارکننده‌های آروماتاز: مهارکننده‌های آروماتاز (مانند لتروزول، آناستروزول و اکسیمستان) عملکرد آنزیم آروماتاز را مهار می‌کنند که مسئول تبدیل استروژن به انواع دیگر آن در بدن است. این داروها معمولاً در زنان پس از یائسگی  با سرطان سینه وابسته به استروژن را دارند، استفاده می‌شوند.

4. تراستوزول: تراستوزول یک داروی هورمون درمانی است که به عنوان مهارکننده رسپتور استروژن عمل می‌کند. این دارو در پیشگیری و درمان سرطان سينه  استفاده می‌شود. تراستوزول معمولاً در زنان بعد از یائسگی با سرطان سینه وابسته به استروژن استفاده می‌شود.

5. عوارض جانبی: هورمون درمانی نیز ممکن است باعث بروز عوارض جانبی موقتی شود. برخی از عوارض شایع هورمون درمانی شامل هپاتوتوكسيسيتي (سمیت کبدي)، هيپرتانسيون (پرفشاري خون)، افزایش خطر لخته شدن خون، هایپرکلسمی (افزایش سطح کلسیم در خون) و عوارض مرتبط با اختلالات هورمونی می‌باشند. همچنین، در برخی از موارد ممکن است هورمون درمانی منجر به ضعف استخوان‌ها (استئوپنی) شود.

مهم است برای تعیین مناسب بودن هورمون درمانی برای شما و جزئیات بیشتر، با پزشک متخصص خود مشورت کنید. او می‌تواند با توجه به مشخصات شما و ویژگی‌های سرطان سینه، به شما راهنمایی دقیق‌تری درباره هورمون درمانی ارائه کند و مسائل مرتبط با درمان را برای شما توضیح دهد.

/توسط

انواع سرطان سینه – علائم و معرفی 8 نوع شایع

انواع سرطان سینه

سرطان سینه به چندین نوع مختلف تقسیم می‌شود که بر اساس نوع سلول‌هایی که تغییر کرده‌اند و نحوه رشد و پیشرفت آن‌ها مشخص می‌شود. در اینجا برخی از انواع شایع سرطان سینه آورده شده است:

1. سرطان مجاری شیر (Ductal Carcinoma In Situ – DCIS):

این یکی از شایع‌ترین انواع سرطان سینه غیرتهاجمی یا محدود است که در مجاری شیر سینه شروع می‌شود و از آن فراتر نمی‌رود.

2. سرطان مجاری شیر تهاجمی (Invasive Ductal Carcinoma – IDC):

این شایع‌ترین نوع سرطان سینه است که حدود 70-80 درصد از موارد را تشکیل می‌دهد. این سرطان از مجاری شیر شروع شده و به بافت‌های اطراف سینه گسترش می‌یابد و می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن نیز پخش شود.

3. سرطان آلوئولار (Lobular Carcinoma In Situ – LCIS):

LCIS یک شکل غیرتهاجمی از سرطان سینه است که در آلوئول‌ها، که قسمت‌هایی از سینه هستند که شیر تولید می‌کنند، رخ می‌دهد. این حالت به طور مستقیم سرطانی نیست ولی افزایش خطر توسعه سرطان سینه را نشان می‌دهد.

4. سرطان آلوئولار تهاجمی (Invasive Lobular Carcinoma – ILC):

این نوع سرطان از آلوئول‌ها شروع شده و می‌تواند به بافت‌های اطراف و سایر نقاط بدن گسترش یابد. حدود 10 درصد از سرطان‌های سینه را تشکیل می‌دهد.

5. سرطان التهابی سینه (Inflammatory Breast Cancer – IBC):

این یک نوع نادر اما بسیار تهاجمی از سرطان سینه است که با التهاب و قرمزی پوست سینه مشخص می‌شود.

6. سرطان پاژه سینه (Paget’s Disease of the Breast):

این نوع سرطان معمولاً با تغییرات پوستی در نوک پستان و هاله اطراف آن شروع می‌شود.

7. تومورهای مدولاری (Medullary Carcinoma):

این نوع سرطان که به ندرت اتفاق می‌افتد، بافتی شبیه به مغز دارد و معمولاً بهتر از سایر انواع سرطان سینه به درمان پاسخ می‌دهد.

8. تومورهای موسینوس (Mucinous Carcinoma):

این نوع سرطان پستان کمتر از 2 درصد سرطان های پستان را شامل می شود. ارزیابی های میکروسکوپی نشان می دهد که این سلول های سرطانی توسط مخاط احاطه شده اند. همانند سایر انواع سرطان داکتال تهاجمی، کارسینوم داکتال موسینوس در مجاری شیر پستان آغاز می شود، قبل از اینکه به بافت های اطراف مجرا گسترش یابد.

انواع سرطان سینه - علائم و معرفی

انواع سرطان سینه – علائم و معرفی

سرطان سینه دارای انواع متفاوتی است که بر اساس نوع سلول‌های سرطانی و روش رشد آن‌ها طبقه‌بندی می‌شوند.

در اینجا به توضیح برخی از انواع شایع سرطان سینه می‌پردازیم:

1. سرطان مجرایی درجا (Ductal Carcinoma In Situ – DCIS)

این نوع سرطان در سلول‌های مجراهای شیری سینه شروع می‌شود ولی به بافت‌های اطراف گسترش نیافته است. DCIS یکی از انواع غیرتهاجمی سرطان سینه است و اگر درمان شود، معمولاً احتمال گسترش آن کم است.

2. سرطان مجرایی تهاجمی (Invasive Ductal Carcinoma – IDC)

این نوع سرطان که بیشترین شیوع را در میان سرطان‌های سینه دارد، در مجراهای شیری آغاز می‌شود و به بافت‌های اطراف همانند بافت غدد لنفاوی و دیگر بخش‌های بدن گسترش می‌یابد.

3. سرطان لوبولی درجا (Lobular Carcinoma In Situ – LCIS)

این نوع سرطان در لوبول‌های سینه (قسمت‌هایی که شیر تولید می‌کنند) شروع می‌شود و به ندرت به بافت‌های اطراف حمله می‌کند. LCIS به عنوان یک شاخص برای افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه در هر دو سینه تلقی می‌شود.

4. سرطان لوبولی تهاجمی (Invasive Lobular Carcinoma – ILC)

در این نوع سرطان، سلول‌های سرطانی از لوبول‌ها شروع به رشد می‌کنند و به بافت‌های اطراف و احتمالاً به دیگر قسمت‌های بدن گسترش می‌یابند.

5. سرطان پاژه سینه (Paget’s Disease of the Breast)

این نوع سرطان بیشتر در نوک پستان و هاله (آرئولا) رخ می‌دهد. اغلب با خارش، قرمزی و ترشحات از نوک پستان همراه است.

6. سرطان التهابی سینه (Inflammatory Breast Cancer – IBC)

این یک نوع نادر و سریع‌الرشد از سرطان سینه است که باعث التهاب و قرمزی پوست سینه می‌شود و اغلب به اشتباه به عنوان عفونت تشخیص داده می‌شود.

7. سرطان سینه سه‌گانه منفی (Triple-negative Breast Cancer)

این نوع سرطان سینه فاقد سه گیرنده‌ای است که معمولاً هدف درمان‌های هورمونی و مونوکلونال هستند

علائم و نشانه‌های سرطان سینه چیست؟

علائم و نشانه‌های سرطان سینه می‌توانند متفاوت باشند و برخی از زنان ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند تا زمانی که توسط معاینه‌های دوره‌ای یا ماموگرافی تشخیص داده شود. با این حال، برخی از نشانه‌های رایج که ممکن است بر روی سینه‌ها ظاهر شوند عبارتند از:

1. تغییر در اندازه یا شکل سینه: ممکن است یکی از سینه‌ها تغییر اندازه یا شکل دهد.

2. توده یا ضخامتی که احساس می‌شود مانند غیرعادی است: بیشتر توده‌های سینه سرطانی دردناک نیستند، اما برخی از توده‌ها می‌توانند باعث درد شوند.

3. تغییر در پوست: پوست ممکن است پرتقالی، فرورفتگی، قرمزی یا سفتی را نشان دهد.

4. تغییر در نوک پستان: نوک پستان ممکن است به داخل بکشد (تغییر موقعیت) یا شکل آن تغییر کند.

5. ترشحات از نوک پستان: ممکن است ترشحات شفاف، خونی یا سایر رنگ‌ها از نوک پستان وجود داشته باشد.

6. پوست پوسته پوسته یا قرمز در اطراف نوک پستان یا هاله: ممکن است پوست اطراف نوک پستان خشک شده و پوسته پوسته شود.

7. درد در سینه یا نوک پستان: اگرچه سرطان سینه معمولاً بدون درد است، اما برخی از بیماران درد در سینه یا نوک پستان را تجربه می‌کنند.

8. تغییرات در غدد لنفاوی زیربغل یا اطراف آن: ممکن است تورم یا توده‌هایی در غدد لنفاوی نزدیک سینه یا زیر بغل احساس شود.

اگر هر یک از این نشانه‌ها یا تغییرات دیگری در سینه‌های خود مشاهده کردید، مهم است که با پزشک خود مشورت کنید. بسیاری از این علائم ممکن است به دلیل شرایط دیگری به جز سرطان سینه باشند، اما بررسی آن‌ها توسط یک متخصص مهم است تا به موقع تشخیص داده شوند.

سرطان مجاری شیر

سرطان مجاری شیر، که به عنوان سرطان پستان نیز شناخته می‌شود، یک نوع سرطان است که در بافت‌هایی که مجاری شیر و دهانه‌های شیر را تشکیل می‌دهند، شروع می‌شود. این نوع سرطان بیشتر در زنان رخ می‌دهد، اما در موارد نادری در مردان نیز ممکن است رخ دهد.

علت اصلی سرطان مجاری شیر هنوز مشخص نیست، اما برخی عوامل خطرزای مرتبط با آن شامل موارد زیر می‌شوند:

1. سن: با افزایش سن، خطر ابتلا به سرطان پستان افزایش می‌یابد.
2. عوامل ژنتیکی: وجود تاریخچه خانوادگی از سرطان پستان، به خصوص در مادر یا خواهران نزدیک، ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهد.
3. عوامل هورمونی: برخی تغییرات هورمونی مانند پریود زودرس، بیماری‌های تخمدانی و استفاده از هورمون‌های زنانه ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهند.
4. چاقی: چاقی و چربی بیش از حد در بدن می‌تواند خطر سرطان پستان را افزایش دهد.

علائم سرطان مجاری شیر ممکن است شامل توده یا گره در سینه، تغییر در شکل و اندازه سینه، تغییر در پوست سینه یا سرخ شدن و تحریک در منطقه پستان باشد. در صورت مشاهده هر یک از این علائم، مهم است که به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص صحیح و درمان مناسب انجام شود.

تشخیص سرطان مجاری شیر از طریق انجام امتحانات تصویری مانند ماموگرافی، سونوگرافی و بیوپسی (آزمایش برداشت نمونه بافت) انجام می‌شود. درمان سرطان مجاری شیر شامل جراحی، شیمی درمانی، رادیوتراپی و هورمون درمانی می‌شود. در برخی موارد، ترکیبی از این روش‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مهمترین راه‌های پیشگیری از سرطان مجاری شیر شامل انجام ماموگرافی و امتناع از عوامل خطر مانند مصرف الکل بیش از حد، سیگار، چاقی و نیز رعایت یک سبک زندگی سالم می‌باشد.

مهم است که اگر شما یا کسی در خانومتن قبلی به طور ناقص خاتمه یافته است. لطفاً سوال خود را ادامه دهید تا بتوانم به شما کمک کنم.

سرطان آلوئولار

سرطان آلوئولار اصطلاحی است که به سرطان ریه‌های کوچک و تخمیرگاههای هوا در داخل ریه که به آلوئولها معروف هستند، اطلاق می‌شود. این نوع سرطان به عنوان یک زیرنوع از سرطان ریه در نظر گرفته می‌شود و در بیشتر موارد ناشی از سابقه استعمال سیگار است.

علل دقیق سرطان آلوئولار هنوز مشخص نیست، اما سیگار کشیدن به عنوان عامل اصلی خطر مرتبط با بروز این نوع سرطان شناخته شده است. همچنین، تماس با مواد شیمیایی ضد عفونی کننده ریه مانند آمین‌های آروماتیک و آزبستوس نیز ممکن است به بروز سرطان آلوئولار مرتبط باشد.

علائم سرطان آلوئولار ممکن است در مراحل اولیه نامشخص باشد یا شامل علائم غیرخاصی مانند سرفه، خستگی، تنگی نفس و افت دهانه‌های شیری باشد. با پیشرفت بیماری، علائم دیگری مانند خونریزی از ریه، درد قفسه سینه و لاغری ناشی از کاهش اشتها ممکن است ظاهر شوند.

برای تشخیص سرطان آلوئولار، انجام تست‌های تصویربرداری مانند رادیوگرافی قفسه سینه، توموگرافی کامپیوتری (CT scan) و بیوپسی (آزمایش برداشت نمونه بافت) از ریه‌ها معمولاً الزامی است.

درمان سرطان آلوئولار وابسته به مرحله بالینی بیماری، اندازه و محل تومور و وضعیت عمومی بیمار می‌باشد. گزینه‌های درمانی شامل جراحی، شیمی درمانی، رادیوتراپی، درمان هدفمند مولکولی و درمان‌های انتی‌آنژنی می‌شوند. تیم درمانی شما، بهترین روش‌های درمانی را بر اساس وضعیت خاص شما تعیین خواهد کرد.

مهمترین راه‌های پیشگیری از سرطان آلوئولار شامل اجتناب از مصرف سیگار و از آن دست کشیدن، اجتناب از تماس با مواد شیمیایی مضر مانند آزبستوس و حفاظت از ریه‌ها در مقابل آلودگی هوا و عوامل آلرژیک می‌باشد.

اگر شما یا کسی درخانواده تان ممکن است با سرطان آلوئولار مواجه شده باشید، بهتر است با یک پزشک متخصص مشورت کنید تا ارزیابی دقیقتری انجام داده و راهنمایی درمانی متناسب دریافت کنید.

سرطان التهابی سینه

سرطان التهابی سینه، که به عنوان سرطان التهابی پستان یا سرطان التهابی پستانی نیز شناخته می‌شود، یک نوع نادر از سرطان پستان است. در این بیماری، بافت پستان به صورت التهابی و التهابی-خونی واکنش نشان می‌دهد.

علت دقیق سرطان التهابی سینه هنوز مشخص نیست، اما برخی عوامل خطر شناخته شده عبارتند از:

1. جنسیت: این نوع سرطان بیشتر در زنان رخ می‌دهد، اما در موارد نادری در مردان نیز ممکن است رخ دهد.

2. سابقه سرطان پستان: درصد بالاتری از بیماران با سابقه سرطان پستان در گروه خطر ابتلا به سرطان التهابی سینه قرار می‌گیرند.

3. عوامل هورمونی: تغییرات هورمونی مانند پریود زودرس، حاملگی در سنین کمتر از 20 سال و استفاده از هورمون‌های زنانه ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهند.

4. سن: با افزایش سن، خطر ابتلا به سرطان پستان افزایش می‌یابد و این شامل سرطان التهابی سینه نیز می‌شود.

5. عوامل ژنتیکی: برخی تغییرات ژنتیکی مانند داشتن تاریخچه خانوادگی از سرطان پستان، به خصوص در مادر یا خواهران نزدیک، ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهند.

علائم سرطان التهابی سینه ممکن است شامل تورم، قرمزی، گرمی و درد در سینه باشد. علاوه بر این، پوست سینه ممکن است زبر یا خارش‌آور باشد و لکه‌هایی که به نظر می‌رسد همچون پوست پرتقال شکل هستند را می‌توان مشاهده کرد. علائم دیگر مانند تورم یا قرمزی در بخش‌های دیگر از بدن مانند آرنج یا بخش پایینی سینه نیز ممکن است رخ دهد.

تشخیص سرطان التهابی سینه براساس علائم بالینی، انجام آزمایشات تصویربرداری مانند ماموگرافی و سونوگرافی سینه، آزمایشات خون و بیوپسی (آزمایش برداشت نمونه بافت) انجام می‌شود.

درمان سرطان التهابی سینه شامل جراحی (مانند مستقیم کردن یا بیرون‌بردن سینه)، شیمی درمانی، رادیوتراپی ودرمان هدفمند مولکولی می‌شود. درمان ممکن است شامل ترکیبی از این روش‌ها باشد و بسته به مرحله بالینی بیماری و ویژگی‌های فردی، توسط تیم درمانی تعیین می‌شود.

اگر شما یا کسی در خانواده تان ممکن است با سرطان التهابی سینه مواجه شده باشید، بهتر است با پزشک متخصص در این زمینه مشورت کنید تا تشخیص دقیقتر و برنامه درمانی مناسبی دریافت کنید.

سرطان پاژه سینه

سرطان پاژه سینه، که به عنوان سرطان پاژه پستان یا سرطان پاژه پستانی نیز شناخته می‌شود، یک نوع سرطان پستان است که در منطقه پاژه (ناحیه اطراف سر سینه) شکل می‌گیرد. این نوع سرطان اغلب به عنوان یک زیرنوع از سرطان دم سینه در نظر گرفته می‌شود.

علت دقیق سرطان پاژه سینه هنوز مشخص نیست، اما برخی عوامل خطر ممکن است شامل موارد زیر باشند:

1. جنسیت: زنان بیشتر در معرض خطر سرطان پاژه سینه قرار دارند، اما این بیماری نادراً در مردان نیز رخ می‌دهد.

2. سن: با افزایش سن، خطر ابتلا به سرطان پاژه سینه افزایش می‌یابد. این بیماری عمدتاً در زنان بالای 50 سال شیوع دارد.

3. سابقه خانوادگی: در صورتی که در خانواده شما سابقه سرطان پستان وجود داشته باشد، احتمال ابتلا به سرطان پاژه سینه افزایش می‌یابد.

4. عوامل هورمونی: تغییرات هورمونی مانند سن بلوغ زودرس یا دیررس، همچنین استفاده از هورمون‌های زنانه ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهند.

5. چاقی: داشتن وزن بیش از حد ممکن است خطر ابتلا به سرطان پاژه سینه را افزایش دهد.

علائم سرطان پاژه سینه ممکن است شامل توده یا گره در ناحیه پاژه، تغییرات در اندازه یا شکل پاژه، درد یا متورم در ناحیه سینه، خارش و قرمزی پوست پاژه و ترشحات غیرعادی از پستان باشد.

برای تشخیص سرطان پاژه سینه، ممکن است آزمایشات تصویربرداری مانند ماموگرافی و سونوگرافی سینه، بیوپسی (آزمایش برداشت نمونه بافت) و آزمایش‌های تشخیصی دیگر انجام شود.

درمان سرطان پاژه سینه شامل جراحی (مانند ماستکتومی یا لومپکتومی)، شیمی درمانی، رادیوتراپی ودرمان هدفمند مولکولی می‌شود. درمان ممکن است با ترکیبی از این روش‌ها صورت بگیرد و بسته به مرحله بالینی بیماری و وویژگی‌های فردی، توسط تیم درمانی تعیین می‌شود.

اگر شما یا کسی در خانواده تان ممکن است با سرطان پاژه سینه مواجه شده باشید، بهتر است با پزشک متخصص در این زمینه مشورت کنید تا تشخیص دقیقتر و برنامه درمانی مناسبی دریافت کنید.

سرطان تومورهای مدولاری

سرطان تومورهای مدولاری (Modular Tumors)، یک مفهوم عمومی است که به تومورهایی اطلاق می‌شود که از بخش‌های کوچکتر یا ماژول‌های مجزا تشکیل شده‌اند. این تومورها ممکن است در انواع سرطان‌ها مشاهده شوند، اما اصطلاح “تومور مدولار” معمولاً به تومورهای مغزی مرتبط است.

در مورد تومورهای مغزی، تومورهای مدولاری به مجموعه‌ای از ماژول‌ها یا بخش‌های جداگانه اشاره دارند که هر یک وظیفه خاصی را انجام می‌دهند. این ماژول‌ها می‌توانند به صورت فیزیکی متمایز باشند و یا به صورت زیستی تفاوت داشته باشند. هر ماژول می‌تواند شامل سلول‌های سرطانی با خصوصیات مشابه باشد و به طور مستقل رشد کند.

تومورهای مدولاری مغزی ممکن است در برخی از انواع سرطان‌های مغزی، مانند گلیوبلاستوما، رخ دهند. این تومورها معمولاً با تشخیص تصویربرداری مغزی مشخص می‌شوند و نیاز به بررسی های تشخیصی دقیق مانند بیوپسی برای تایید تشخیص دارند.

درمان تومورهای مدولاری مغزی بسته به نوع و مرحله بیماری متفاوت است و ممکن است شامل جراحی برای برداشت تومور، رادیوتراپی، شیمی درمانی و درمان‌های هدفمند مولکولی باشد. تیم درمانی شما بر اساس ویژگی‌های خاص تومور و وضعیت فردی شما، برنامه درمانی مناسب را تعیین خواهد کرد.

توصیه می‌شود که در صورتی که شما یا عزیزانتان ممکن است مبتلا به تومور مدولاری مغزی باشید، با یک تیم درمانی متخصص در این زمینه مشورت کنید تا درمان مناسب و مراقبت‌های لازم را دریافت کنید.

سرطان تومورهای موسینوس

سرطان تومورهای موکوینوس (Mucinous Tumors)، یا همچنین به عنوان سرطان تومورهای ژله‌ای شناخته می‌شود، یک نوع سرطان است که از سلول‌های غدد مخاطی تشکیل شده است. این نوع سرطان ممکن است در برخی از اعضای بدن از جمله روده بزرگ، تخمدان، پانکراس و سینه رخ دهد.

تومورهای موکوینوس به دلیل وجود سلول‌های غدد مخاطی، دارای یک ماده ژله‌ای به نام مخاط هستند که می‌تواند درون تومور تجمع کند. این خصوصیت باعث می‌شود تومورهای موکوینوس معمولاً به صورت یک توده بزرگ و نرم با بافت ژله‌ای ظاهر شوند. این تومورها معمولاً رشد کندگی آهسته‌تری نسبت به برخی از سایر انواع سرطان داشته و به طور کلی دارای پیش‌بینی بهتری هستند.

علت دقیق سرطان تومورهای موسینوس هنوز مشخص نیست. اما برخی عوامل خطر ممکن است شامل موارد زیر باشند:

1. سن: این نوع سرطان بیشتر در افراد مسن‌تر رخ می‌دهد.

2. جنسیت: برخی تومورهای موکوینوس می‌توانند در زنان بیشتر مشاهده شوند، به خصوص در سینه و تخمدان.

3. سابقه خانوادگی: در صورتی که در خانواده شما سابقه سرطان تومورهای موکوینوس وجود داشته باشد، احتمال ابتلا به این نوع سرطان افزایش می‌یابد.

علائم سرطان تومورهای موکوینوس ممکن است متغیر باشد و بسته به محل بروز تومور متفاوت باشد. برخی از علائم ممکن شامل تغییرات در رفتار روده، تغییرات در دستگاه تناسلی، تشکیل توده یا گره در منطقه مورد تاثیر، خونریزی غیرعادی و سفتی و تورم در منطقه مبتلا است.

برای تشخیص سرطان تومورهای موکوینوس، ممکن است آزمایش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی، ماموگرافی، کامپیوتر توموگرافی (CT) و در برخی موارد بیوپسی (آزمایش برداشت نمونه بافت) صورت بگیرد.

درمان سرطان تومورهای موکوینوس بسته به مرحله بالتر بیماری و محل بروز تومور متفاوت است. روش‌های درمان ممکن شامل جراحی برای برداشت تومور، شیمی درمانی، رادیوتراپی و درمان‌های هدفمند مولکولی می‌شود. در برخی موارد، ترکیبی از این روش‌ها نیز استفاده می‌شود.

مهمترین قدم در مواجهه با سرطان تومورهای موکوینوس، مشاوره و درمان توسط تیم درمانی متخصص است. این تیم شامل پزشکان متخصص سرطان، جراحان، روان‌شناسان و سایر متخصصان مرتبط است که با توجه به ویژگی‌های خاص بیماری و وضعیت شما، برنامه درمانی مناسب را تعیین خواهند کرد.

بهتر است با پزشک خود در مورد هرگونه علائم، تشخیص و گزینه‌های درمانی مربوط به سرطان تومورهای موکوینوس مشورت کنید تا بهترین مراقبت و درمان را دریافت کنید.

/توسط

ماستکتومی – 5 نوع جراحی برداشتن سینه در سرطان پستان

ماستکتومی – جراحی برداشتن سينه

جراحی برداشتن سینه، که به آن ماستکتومی گفته می‌شود، یکی از روش‌های درمانی برای سرطان پستان است. این عمل جراحی می‌تواند شامل برداشتن تمام بافت پستان (ماستکتومی کامل) یا بخش‌هایی از آن (ماستکتومی جزئی یا سگمنتال) باشد. انتخاب نوع ماستکتومی بستگی به مرحله سرطان، اندازه و موقعیت تومور، و دیگر عوامل مرتبط با بیمار و ترجیحات فردی او دارد.

انواع ماستکتومی عبارتند از:

– ماستکتومی کامل (یا ساده): کل پستان، از جمله تمام بافت سینه، نوک سینه و آرئول (حلقه تیره‌ رنگ دور نوک سینه) برداشته می‌شود. گاهی اوقات، غدد لنفاوی زیربغل نیز در این فرایند بررسی می‌شوند.

– ماستکتومی رادیکال اصلاح شده: این روش شامل برداشتن کل پستان به همراه غدد لنفاوی زیربغل و گاهی اوقات بخشی از عضلات سینه است.

– ماستکتومی رادیکال: این عمل جراحی، که امروزه کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، شامل برداشتن کل پستان، غدد لنفاوی زیربغل و عضلات سینه است.

– ماستکتومی حفظ پوست: در این روش، بیشتر پوست پستان حفظ می‌شود، به جز نوک سینه و آرئول، تا امکان بازسازی پستان را آسان‌تر کند.

– ماستکتومی حفظ نوک سینه: پوست پستان، نوک سینه و آرئول حفظ می‌شوند، در حالی که بافت سینه برداشته می‌شود.

پس از ماستکتومی، برخی از بیماران ممکن است تصمیم به انجام جراحی بازسازی پستان بگیرند که می‌تواند همزمان با ماستکتومی یا به عنوان یک عمل جداگانه در آینده انجام شود. این جراحی می‌تواند با استفاده از بافت از دیگر نقاط بدن بیمار (جراحی بازسازی اوتولوگ) یا با استفاده از پروتزهای سینه (جراحی بازسازی پروتزی) انجام شود.

قبل از انجام ماستکتومی، بیمار باید در مورد گزینه‌های درمانی خود با پزشك متخصص مربوطه مشورت كند.

ماستکتومی - 5 نوع جراحی برداشتن سینه در سرطان پستان

ماستکتومی – 5 نوع جراحی برداشتن سینه در سرطان پستان

آیا ماستکتومی رادیکال اصلاح شده همراه با برداشتن غدد لنفاوی زیربغل است؟

بله، ماستکتومی رادیکال اصلاح شده (Modified Radical Mastectomy) یک عمل جراحی است که در آن کل بافت پستان به همراه نوک سینه، آرئول و برخی غدد لنفاوی زیر بغل (غدد لنفاوی زیربغلی یا اگزيلاري) برداشته می‌شود. این نوع جراحی ممکن است شامل برداشتن بخشی از دیواره سینه یا عضلات داخلی سینه نباشد، مگر اینکه سرطان به این نواحی نیز گسترش پیدا کرده باشد.

برداشتن غدد لنفاوی زیر بغل به پزشکان اجازه می‌دهد تا میزان گسترش سرطان را ارزیابی کنند و تعیین کنند که آیا سلول‌های سرطانی به سیستم لنفاوی بدن گسترش پیدا کرده‌ است یا خیر. این اطلاعات می‌توانند تأثیر زیادی بر تصمیم‌گیری‌های بعدی در مورد درمان‌های تکمیلی مانند شیمی‌درمانی، پرتو درمانی یا درمان‌های هدفمند داشته باشند.

جراحی حفظ پستان در ماستکتومی

جراحی حفظ پستان، که  عموما به آن لومپکتومی نیز گفته می‌شود، یک روش جراحی برای حفظ بخشی از پستان است که در مواردی که سرطان پستان در مراحل زودرس تشخیص داده شده است، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش، تیم جراحی تلاش می‌کند تا تومور را از پستان بردارد و بخش‌های سالم پستان را حفظ کند.

روش‌های مختلفی برای انجام جراحی حفظ پستان وجود دارد، اما در اکثر موارد، جراح تومور را همراه با برخی بافت‌های سالم پستان برداشت می‌کند. سپس، بخش پستانی که تومور از آن برداشت شده است، معمولاً با جراحی‌های ترمیمی مثل محلول پروتز ترمیم می‌شود تا شکل ظاهری طبیعی‌تری به پستان برگردد.

مزایای جراحی حفظ پستان شامل حفظ ظاهر طبیعی پستان، حفظ احساسات در پستان، و کاهش نیاز به جراحی‌های بازسازی پستان است. با این حال، این روش فقط برای برخی از بیماران مناسب است و بستگی به ویژگی‌های تومور، اندازه پستان و دیگر عوامل دارد.در مورد نوع جراحی مناسب برای هر بیمار باید یک تیم پزشکی متخصص در بیماری‌های پستان تصميم گيري كند.

اگر شما یا کسی که درباره او صحبت می‌کنید در مورد جراحی حفظ پستان در ماستکتومی اطلاعات بیشتری نیاز دارید، توصیه می‌شود با یک پزشک متخصص مشورت کنید.

چه افرادی به ماستکتومی احتیاج دارند

ماستکتومی، یعنی جراحی برداشت کامل پستان یا بخشی از پستان، كه معمولاً در موارد زیر لازم است:

1. سرطان پستان: در صورتی که سرطان پستان در مراحل پیشرفته  تشخیص داده شود و تومور بزرگ باشد، ممکن است نیاز به ماستکتومی وجود داشته باشد. همچنین، در برخی موارد، در صورت وجود تومور در بخش‌های مختلف پستان یا وجود تومورهای چندگانه، ماستکتومی نیز انجام می‌شود.

2. بیماری‌های پستانی غیرسرطانی: در برخی موارد، ماستکتومی به عنوان روش درمانی برای بیماری‌های پستانی غیرسرطانی مانند بروز عفونت مکرر پستان (ماستيت مكرر)، بروز التهاب پستان مزمن (ماستیت مزمن)، تشخیص برخی بیماری‌های پستانی خطرناک مانند بیماری فیبروکیستیک پستان (Fibrocystic breast disease) و بروز چرك در پستان (آبسه پستان) استفاده می‌شود.

3. ریسک بالای سرطان پستان: در برخی موارد، به زنانی که عوامل خطر ابتلا به سرطان پستان را دارند، ممکن است پیشنهاد ماستکتومی داده شود. مثالهایی از این عوامل خطر عبارتند از: وجود تاریخچه خانوادگی سرطان پستان در خویشاوندان نزدیک، وجود تغییرات ژنتیکی خاص مانند جهش در ژن BRCA1 و BRCA2 و تاریخچه چند باره بروز تومورهای پستانی در یک پستان یا هر دو پستان.

مهم است برای تشخیص و درمان مناسب، با یک تیم پزشکی متخصص در بیماری‌های پستان مشورت کنید. آنها می‌توانند براساس شرایط شما و فاکتورهای دیگر، گزینه‌های مناسب را برای شما بررسی کنند.

روش های جدید ماستکتومی و حفظ پستان چیست

به طور کلی، هدف از جراحی حفظ پستان در ماستکتومی، حفظ بخشی از پستان است. روش‌های جدیدی برای انجام این جراحی توسعه یافته است که در زیر به برخی از آنها اشاره می‌کنم:

1. لومپکتومی:  نوعي روش جراحی حفظ پستان است که در آن تیم جراحی سعی می‌کند تا تومور را از پستان بردارد و بخش‌های سالم پستان را حفظ کند. در صورت لزوم، جراحی‌های ترمیمی می‌توانند برای بازسازی شکل ظاهری پستان انجام شوند.

2. ماستکتومی جزئی: در این روش، بخشی از پستان که تومور در آن قرار دارد، برداشته می‌شود. این جراحی معمولاً با جراحی‌های ترمیمی مانند استفاده از پروتز ترمیمی یا بافت از دیگر مناطق بدن، مثل ناحیه شکم یا پشت، همراه است.

3. ماستکتومی نیمه‌هایلار: در این روش، بخشی از پستان و بافت‌های اطراف آن برداشت می‌شود، اما بخشی از پستان حفظ می‌شود. این روش می‌تواند به عنوان جایگزین لومپکتومی در برخی موارد استفاده شود.

4. ماستکتومی محافظه‌کارانه: نوعي روش جراحی حفظ پستان است که در آن تیم جراحی سعی می‌کند تا تومور را از پستان بردارد و در عین حال حفظ ظاهر طبیعی پستان را به عنوان هدف دنبال می‌کند. این روش شامل استفاده از تکنیک‌های جراحی دقیق، روش‌های بازسازی پستان و استفاده از روش‌های پیشرفته تصویربرداری قبل و بعد از جراحی است.

مهم است برای تعیین روش مناسب جراحی حفظ پستان، با یک تیم پزشکی متخصص در بیماری‌های پستان مشورت کنید. آنها می‌توانند با بررسی و ارزیابی شرایط شما، بهترین گزینه را برای شما تعیین کنند.

ریکاوری بعد ماستکتومی

ماستکتومی یک جراحی برداشتن سینه است که ممکن است به دلایلی مانند سرطان سینه انجام شود. ریکاوری بعد از ماستکتومی یک روند مهم است و می‌تواند بسته به نوع عمل، سن، سلامت عمومی و دیگر شرایط پزشکی فرد، متفاوت باشد.

دوره نقاهت بلافاصله پس از جراحی

– استراحت: اولین چند روز پس از جراحی باید استراحت کنید. فعالیت‌های سنگین و بلند کردن اشیاء سنگین باید محدود شوند.
– مراقبت از زخم: باید دستورالعمل‌های پزشک برای مراقبت از زخم‌ها را دنبال کنید تا از عفونت و مشکلات دیگر پیشگیری شود.
– مدیریت درد: ممکن است داروهای مسکن برای کمک به کنترل درد پس از جراحی تجویز شود.
– تغذیه مناسب: داشتن یک رژیم غذایی متعادل که سرشار از ویتامین‌ها و مواد مغذی باشد برای بهبودی سریع مهم است.
– پیگیری نزد پزشک: شما باید  طبق قرارهای پیگیری خود پس از جراحی مراجعه کنید تا پزشک بتواند پیشرفت شما را ارزیابی کند.

دوره نقاهت بلندمدت

– فیزیوتراپی: انجام فیزیوتراپی و تمرینات کششی می‌تواند به بازیابی دامنه حرکتی و کاهش خطر لنف ادم کمک کند.
– پشتیبانی عاطفی: ممکن است نیاز به پشتیبانی عاطفی از طریق مشاوره یا گروه‌های حمایتی داشته باشید تا به شما در مقابله با تغییرات جسمی و احساسی که ممکن است تجربه کنید کمک کند.
– توجه به علائم: مراقب علائمی مانند قرمزی، تورم، ترشح از زخم یا تب باشید که ممکن است نشانگر عفونت یا مشکلات دیگر باشند.
– مراقبت‌های بلندمدت: برخی از زنان ممکن است تصمیم به انجام بازسازی سینه بگیرند که می‌تواند شامل چندین عمل جراحی باشد.

نکات کلیدی برای ریکاوری بهتر

– پیروی از دستورالعمل‌های پزشک:

ماستکتومی جراحی برداشتن یک یا هر دو سینه است، که غالباً به خاطر درمان سرطان سینه انجام می‌شود. روند بهبودی پس از این جراحی می‌تواند متغیر باشد، ولی در اینجا چند توصیه کلی برای دوره نقاهت آورده شده است:

1. استراحت مناسب: بیماران باید اطمینان حاصل کنند که زمان کافی برای استراحت در نظر گرفته شود. مدت زمان لازم برای ریکاوری می‌تواند بر اساس گستردگی جراحی و شخصی بودن فرآیند بهبودی فرد متفاوت باشد.

2. مراقبت از زخم: بیمار باید دستورالعمل‌های پزشک را برای مراقبت از زخم‌ها دنبال کند، از جمله پاکیزگی، تعویض بانداژها و شناسایی نشانه‌های عفونت یا دیگر مشکلات.

3. مدیریت درد: استفاده از داروهای مسکن که توسط پزشک تجویز شده است می‌تواند به کنترل درد کمک کند. از مصرف خودسرانه داروها بدون مشورت با پزشک اجتناب کنید.

4. تحرک بدنی: حرکات ورزشی ملایم و تمرینات توصیه شده توسط فیزیوتراپیست باید به تدریج و بر اساس توانایی فرد انجام شود تا از خشکی مفاصل و کاهش توانایی حرکتی پیشگیری شود.

5. تغذیه سالم: رژیم غذایی مغذی و متعادل به بهبودی کمک می‌کند. مصرف پروتئین کافی، ویتامین‌ها، مواد معدنی و آب فراوان را در برنامه غذایی خود بگنجانید.

6. پشتیبانی عاطفی: احساساتی مانند اضطراب، افسردگی و نگرانی ممکن است پس از ماستکتومی ایجاد شود. حمایت از خانواده، دوستان و مشاوره روانشناسی می‌تواند به شما در کنار آمدن با این تغییرات کمک کند.

7. پیگیری‌های پزشکی: حضور منظم در ویزیت‌های پزشکی بعد از عمل برای بررسی روند بهبودی و انجام تست‌های لازم بسیار مهم است.

8. اجتناب از فشار به ناحیه جراحی شده: عدم بلند کردن اشیاء سنگین

/توسط

انواع بیماری‌های پستان – 7 علائم مهم

انواع بیماری‌های پستان

علاوه بر توده سینه، سایر علائم بیماری‌های پستان عبارتند از:

  • درد سینه (ماستالژی).
  • ترشح از نوک پستان.
  • تغییر در اندازه، شکل یا کانتور سینه.
  • نوک پستان معکوس، چین دار یا پوسته پوسته شده.
  • سینه های فرورفته، چروکیده یا پوسته پوسته.

بیماری‌های پستان شامل موارد زیر می‌شوند:

1. سرطان پستان:

این بیماری زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های پستان به صورت بی‌کنترلی رشد کنند. سرطان پستان می‌تواند در هر قسمت از پستان شروع شود اما بیشتر در لوله‌ها شروع می‌شود که شیر را به نوک پستان حمل می‌کنند (داکت‌ها) یا غده‌هایی که شیر را تولید می‌کنند (لوبول‌ها).

2. کیست‌های پستان:

این یک توده کوچک مایع است که معمولاً بی‌خطر است. کیست‌های پستان می‌توانند در اندازه‌ها و شکل‌های مختلفی باشند و اغلب در دوران یائسگی رخ می‌دهند.

3. فیبروآدنوم‌ها:

این توده‌ها از بافت غددی و فیبروز تشکیل شده‌اند و معمولاً بی‌خطر هستند. فیبروآدنوم‌ها می‌توانند در اندازه‌ها و شکل‌های مختلفی باشند.

4. ماستیت:

این یک عفونت در بافت پستان است که با خشکی، تب و تورم همراه است. ماستیت معمولاً در زمان شیردهی رخ می‌دهد.

5. پاژت سرطانی:

این یک نوع نادر از سرطان پستان است که با پوست نوک پستان شروع می‌شود.

6. دیسپلازی پستان یا بیماری پستان غیر معمول:

این شرایط زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های پستان به صورت غیرطبیعی رشد می‌کنند.

بیماری‌های پستان خوش خیم

بیماری‌های پستان خوش خیم سینه شامل یک رده از اختلالات است که توده‌ها یا تغییرات در بافت پستان ایجاد می‌کنند اما سرطان نیستند. این بیماری‌ها می‌توانند نگران کننده باشند زیرا برخی از آن‌ها خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می‌دهند. در زیر برخی از بیماری‌های خوش خیم پستان را مشاهده می‌کنید:

1. کیست‌های پستان: کیست‌ها توده‌های کوچک مایع هستند که معمولاً بی‌خطر و دردناک نیستند، اما برخی از آن‌ها می‌توانند دردناک باشند. کیست‌ها معمولاً در زنان در سنین میانسالی رخ می‌دهند.

2. فیبروآدنوم‌ها: این توده‌ها از بافت غددی و فیبروز تشکیل شده‌اند و معمولاً بی‌خطر هستند. فیبروآدنوم‌ها می‌توانند در اندازه‌ها و شکل‌های مختلفی باشند.

3. هیپرپلازیا داکتال آتیپیک: این شرط زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های لوله‌ای پستان (داکت‌ها) به صورت غیرطبیعی تکثیر می‌شوند. این شرط خود به ندرت مشکل ساز است، اما می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد.

4. پاپیلوم‌های داخل داکتال: این توده‌های کوچک در لوله‌های پستان شکل می‌گیرند. آن‌ها می‌توانند خارج از نوک پستان خونریزی کنند. برخی پاپیلوم‌ها می‌توانند خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهند.

5. فیبروسیس پستان و کیست‌های ساده: این شرایط معمولاً با تورم و درد پستان همراه است و می‌تواند باعث تغییرات در بافت پستان شود.

توجه داشته باشید که هرگونه تغییر در پستان باید به یک پزشک گفته شود، حتی اگر فکر می‌کنید که این یک تغییر خوش خیم است.  این بیماری‌های پستان می‌توانند نگران کننده باشند زیرا برخی از آن‌ها خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می‌دهند.

انواع بیماری‌های پستان

انواع بیماری‌های پستان

انواع سرطان پستان

سرطان پستان در واقع شامل گروهی از بیماری‌هاست که در بافت پستان شروع می‌شوند. با وجود اینکه بیشتر سرطان‌های پستان در بافت‌های لوله‌ای یا غددی شروع می‌شوند، اما می‌توانند در نواحی دیگر پستان نیز شروع شوند. در زیر انواع متداول سرطان پستان را مشاهده می‌کنید:

1. سرطان داکتال در محل (DCIS):

این نوع از سرطان پستان زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های غیرطبیعی در یکی از لوله‌های پستان (داکت‌ها) رشد می‌کنند. DCIS استادیو صفر سرطان پستان است، که به این معنی است که سلول‌های سرطانی هنوز به بافت‌های اطراف یا خارج از پستان پراکنده نشده‌اند.

2. سرطان لوبولر در محل (LCIS):

این نوع از سرطان پستان در گلان‌های پستان شروع می‌شود، که جایی است که شیر تولید می‌شود. مانند DCIS، سلول‌های سرطانی LCIS به بافت‌های اطراف یا خارج از پستان نفوذ نمی‌کنند. با این حال، LCIS می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پستان در هر دو پستان را افزایش دهد.

3. سرطان داکتال تهاجمی (IDC):

این نوع از سرطان پستان شایع‌ترین نوع است و حدود 80٪ از همه سرطان‌های پستان را تشکیل می‌دهد. IDC زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های سرطانی از داکت‌های پستان به بافت پستانی اطراف پراکنده می‌شوند.

4. سرطان لوبولر تهاجمی (ILC):

این نوع سرطان پستان حدود 10٪ از همه سرطان‌های پستان را تشکیل می‌دهد. ILC زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های سرطانی از گلان‌های پستان به بافت پستانی اطراف پراکنده می‌شوند.

5. سرطان پستان سریع الرشد (Inflammatory breast cancer):

این نوع نادر از سرطان پستان، پستان را قرمز، تورم دار و حساس می‌کند. این نوع سرطان پستان به سرعت رشد می‌کند و به لنف‌های درون پوست پستان پراکنده می‌شود.

6. سرطان پستان توپولوژیک (Metaplastic breast cancer):

این یک نوع نادر از سرطان پستان است که با تولید سلول‌هایی که به نظر می‌رسند و رفتاری دارند کسرطان پستان در واقع شامل گروهی از بیماری‌هاست که در بافت پستان شروع می‌شوند.

علائم سرطان پستان

علائم و نشانه‌های سرطان پستان می‌تواند متفاوت باشد، اما برخی از علائم شایع شامل:

1. تغییرات در حجم یا شکل پستان: این می‌تواند شامل گسترش یا انقباض ناگهانی یک پستان، و یا تغییر در شکل یکی یا هر دو پستان باشد.

2. توده یا محکم شدن در پستان یا زیر بغل: توده‌ها ممکن است درک نشوند یا به لمس حس شوند و ممکن است دردناک باشند یا نباشند.

3. تغییر در پوست پستان: این می‌تواند شامل قرمزی، مقیاس پوست، پوست پرتقالی، یا چین و چروک شدن پوست پستان باشد.

4. تغییر در حالت یا موقعیت هاله: این می‌تواند شامل فرو رفتگی، تغییر جهت، یا ترشحات غیرعادی از حلمه باشد.

5. درد پستان : درد ممکن است مداوم یا فقط در زمان‌های خاص باشد.

6. تورم یا تحتانی شدن لنفاتیک در زیر بغل یا در ناحیه‌ی گردن

7. تغییرات در اندازه یا شکل هاله

به یاد داشته باشید که این علائم به طور قطعی به سرطان پستان اشاره نمی‌کنند و ممکن است ناشی از شرایط دیگر باشند، مانند عفونت یا سیست ها. با این حال، اگر تغییراتی در پستان‌ها مشاهده کردید که نگران‌کننده است، با پزشک خود تماس بگیرید.

علائم-سرطان-سینه

علائم سرطان سینه

انجام خودآزمایی پستان

خودآزمایی پستان به شما کمک می کند تا تغییرات ناگهانی یا غیرمعمول در پستان های خود را متوجه شود. اگرچه این روش تنها نمی تواند سرطان را تشخیص دهد و نباید به عنوان جایگزینی برای ماموگرافی استفاده شود، اما می تواند بخشی از رویکرد پیشگیری شما باشد. در زیر چگونگی انجام خودآزمایی پستان را توضیح می دهیم:

1. در ایستاده یا در حالت نشسته:

از آینه استفاده کنید تا پستان هایتان را بررسی کنید. بازوهایتان باید در کنار بدنتان باشد. به دنبال هرگونه تغییر در رنگ پوست، خروج مایع از نوک پستان، تغییر در شکل یا اندازه پستان، یا تغییر در شکل یا مکان نوک پستان باشید.

سپس بازوهایتان را برای بررسی تغییرات احتمالی بالا ببرید.

2. در حین حمام یا دوش:

زمانی که پوستتان خیس است و لیسیده شده، بهتر می توانید توده هایی را که ممکن است وجود داشته باشد حس کنید. با استفاده از انگشتان خود، از اندازه یک 25 سنتی تا اندازه یک دلار را بررسی کنید. از زیر بغل تا بافت سفت زیر پستان (سطح قفسه سینه) و از پستان به قسمت وسط سینه بررسی کنید.

3. در حالت درازکشیده:

در حالت درازکشیده، بافت پستان بر روی قفسه سینه پخش می شود و بهتر می توانید توده ها را حس کنید. بازویی را که بر روی آن پستان را بررسی می کنید، زیر سرتان بگذارید و با دست دیگر، بافت پستان را از بغل تا مرکز سینه بررسی کنید.

اگر توده یا تغییرات دیگری در پستان خود مشاهده کردید، حتماً با پزشک خود تماس بگیرید. اما به یاد داشته باشید که بسیاری از توده ها بی ضرر هستند و لزوماً به معنی سرطان پستان نیستند.

انواع بیماری‌های پستان

انواع بیماری‌های پستان

معاینات روتین پستان

معاینات روتین پستان مهم هستند برای زودیابی سرطان پستان. این معاینات معمولاً شامل سه بخش اصلی است:

1. خودآزمایی پستان: این معاینه را می توانید خودتان در خانه انجام دهید. هر ماه بعد از قاعدگی، باید پستان های خود را برای احساس توده یا تغییرات دیگر بررسی کنید. اگرچه این روش تنها نمی تواند سرطان را تشخیص دهد، اما می تواند بخشی از رویکرد پیشگیری شما باشد.

2. معاینه کلینیکی پستان: این معاینه را یک پزشک یا پرستار با تجربه انجام می دهد. آنها پستان ها و زیر بغل شما را برای احساس توده یا تغییرات دیگر می بررسند. معمولاً این معاینه در طی معاینات سالانه خود انجام می شود.

3. ماموگرافی: این یک رادیوگرافی (X-ray) از پستان است که می تواند تغییرات را در پستان شناسایی کند، حتی قبل از اینکه توده یا علائم دیگری قابل حس باشد. سازمان بهداشت جهانی (WHO) توصیه می کند که زنان بین 50 تا 69 سال هر دو سال یکبار ماموگرافی انجام دهند. با این حال، بسته به ریسک سرطان پستان شخصی شما، پزشک شما ممکن است ماموگرافی های زودتر یا بیشتری را توصیه کند.

اگر تغییرات یا توده ای در پستان خود مشاهده کردید، حتماً با پزشک خود تماس بگیرید. اما به یاد داشته باشید که بسیاری از توده ها بی ضرر هستند و لزوماً به معنی سرطان پستان نیستند.

/توسط

انواع جراحی سرطان پستان (سینه) – مراقبت و درمان

انواع جراحی سرطان پستان (سینه)

درمان سرطان پستان بستگی به موارد زیر دارد:

  • سنی که بیمار در آن قرار دارد
  • وضعیت عمومی سلامت بیمار
  • سطح و مرحله سرطان (چه اندازه ای دارد، آیا به لنف گره ها یا به بخش های دیگر بدن پیشروی کرده است یا نه)
  • نوع سرطان پستان (در برخی از سرطان های پستان وجود یا عدم وجود چندین نوع از گیرنده های هورمونی می تواند در تصمیم گیری در مورد درمان نقش داشته باشد)

در زیر انواع متداول سرطان پستان را مشاهده می‌کنید:

1. سرطان داکتال در محل (DCIS):

این نوع از سرطان پستان زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های غیرطبیعی در یکی از لوله‌های پستان (داکت‌ها) رشد می‌کنند. DCIS استادیو صفر سرطان پستان است، که به این معنی است که سلول‌های سرطانی هنوز به بافت‌های اطراف یا خارج از پستان پراکنده نشده‌اند.

2. سرطان لوبولر در محل (LCIS):

این نوع از سرطان پستان در گلان‌های پستان شروع می‌شود، که جایی است که شیر تولید می‌شود. مانند DCIS، سلول‌های سرطانی LCIS به بافت‌های اطراف یا خارج از پستان نفوذ نمی‌کنند. با این حال، LCIS می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پستان در هر دو پستان را افزایش دهد.

3. سرطان داکتال تهاجمی (IDC):

این نوع از سرطان پستان شایع‌ترین نوع است و حدود 80٪ از همه سرطان‌های پستان را تشکیل می‌دهد. IDC زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های سرطانی از داکت‌های پستان به بافت پستانی اطراف پراکنده می‌شوند.

4. سرطان لوبولر تهاجمی (ILC):

این نوع سرطان پستان حدود 10٪ از همه سرطان‌های پستان را تشکیل می‌دهد. ILC زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های سرطانی از گلان‌های پستان به بافت پستانی اطراف پراکنده می‌شوند.

5. سرطان پستان التهابی (Inflammatory breast cancer):

این نوع نادر از سرطان پستان، پستان را قرمز، تورم دار و حساس می‌کند. این نوع سرطان پستان به سرعت رشد می‌کند و به لنف‌های درون پوست پستان پراکنده می‌شود.

6. سرطان پستان متاپلاستیک (Metaplastic breast cancer):

این یک نوع نادر از سرطان پستان است در مقایسه با سرطان سینه به طور کلی، سرطان سینه متاپلاستیک سریع‌تر رشد می‌کند و احتمال متاستاز یا انتشار به سایر قسمت‌های بدن بیشتر است. همچنین احتمال عود آن پس از یک درمان اولیه موفقیت آمیز بیشتر است.

جراحی سرطان پستان

جراحی سرطان پستان

درمان سرطان پستان

درمان های اصلی برای سرطان پستان عبارتند از:

1. جراحی سرطان پستان: این می تواند شامل لومپکتومی (برداشتن توده سرطان و مقدار کمی از بافت سالم اطراف) یا ماستکتومی (برداشتن کل پستان) باشد.

2. پرتو درمانی: این درمان با استفاده از پرتوهای X برای کشتن سلول های سرطانی انجام می شود.

3. شیمی درمانی: این درمان با استفاده از داروهای قوی برای کشتن سلول های سرطانی که ممکن است به بخش های دیگر بدن منتقل شده باشند، انجام می شود.

4. هورمون درمانی: در برخی سرطان های پستان، گیرنده های هورمونی رشد سرطان را تحریک می کند. درمان های هورمونی می توانند این گیرنده ها را مسدود کنند یا سطح هورمون ها را کاهش دهند.

5. داروهای هدفمند: این داروها علیه ویژگی های خاص سلول های سرطانی عمل می کنند، مانند داروهایی که گیرنده های هرسپتین را مسدود می کنند.

6. درمان های تجربی: این درمان ها معمولاً در مطالعات بالینی انجام می شوند و ممکن است شامل داروهای جدید، درمان های ژنتیکی یا درمان های ایمونوتراپی باشند.

به یاد داشته باشید که تصمیم در مورد درمان سرطان پستان باید بر اساس ارزیابی دقیق و مشورت با تیم مراقبت از سرطان بیمار انجام شود.

مراقبت بعد از جراحی سرطان پستان

بعد از جراحی سرطان پستان، ممکن است شما نیاز به رعایت چندین نکته داشته باشید تا از بهبودی سریع و موثر برخوردار شوید. در زیر چندین راهنمایی کلی برای مراقبت از خود بعد از جراحی آورده شده است:

1. پیروی از دستورالعمل‌های پزشک: پزشک شما ممکن است دستورالعمل‌های خاصی برای مراقبت از خود بعد از جراحی به شما بدهد. این می‌تواند شامل مقررات مربوط به استفاده از دارو، تغییرات در رژیم غذایی، و محدودیت‌های فعالیت بدنی باشد.

2. مراقبت از بخیه‌ها و یا محل جراحی: مراقبت از سایت جراحی بسیار مهم است. شما باید آن را تمیز و خشک نگه دارید و هر گونه تغییر را که ممکن است نشانه عفونت باشد (مانند قرمزی، ورم، درد افزایش یافته یا ترشح) به پزشک خود اطلاع دهید.

3. مدیریت درد: شما ممکن است دچار درد یا ناراحتی بعد از جراحی شوید. پزشک شما ممکن است داروهای مدیریت درد را تجویز کند. مطمئن شوید که این داروها را طبق دستور پزشک مصرف کنید.

4. فعالیت بدنی و تمرینات: ممکن است برای جلوگیری از بروز مشکلات مانند لنفوئدم (ورم ناشی از انسداد در سیستم لنفاوی)، پزشک شما تمرینات خاصی را توصیه کند. این تمرینات می‌توانند به بازیابی حرکتی پستان و بازو کمک کنند.

5. روحیه مثبت و حمایت اجتماعی: روحیه مثبت و حمایت از خانواده و دوستان می‌تواند به شما کمک کند تا بهتر با فرآیند بهبودی مواجه شوید. در صورت نیاز، از روانشناسی یا گروه‌های پشتیبانی برای کمک استفاده کنید.

6. مراجعات منظم به پزشک: بعد از جراحی، شما باید به طور منظم برای بازبینی و پیگیری به پزشک خود مراجعه کنید. این بازبینی‌ها می‌توانند شامل تست‌های تصویربرداری، بررسی‌های بالینی و سایر ارزیابی‌ها باشد تا اطمینان حاصل شود که سرطان برگشته بعد از جراحی سرطان پستان، ممکن است شما نیاز به رعایت چندین نکته داشته باشید تا از بهبودی سریع و موثر برخوردار شوید.

جراحی سرطان پستان

جراحی سرطان پستان

عوامل موًثر در انتخاب نوع جراحی سرطان پستان

انتخاب نوع جراحی پستان بستگی به چندین عامل دارد و این تصمیم باید با توجه به مشورت با یک تیم متخصص در علوم پزشکی انجام شود. برخی از عوامل که می توانند در تصمیم گیری نقش داشته باشند عبارتند از:

1. مرحله و موقعیت سرطان: اندازه و محل تومور، آیا سرطان به لنف گره های نزدیک یا بخش های دیگر بدن انتشار یافته یا خیر، و تعداد و میزان تومورها در پستان، همه می توانند در تصمیم گیری برای نوع جراحی نقش داشته باشند.

2. ویژگی های سرطان: برخی از ویژگی های سرطان، مانند گرید سرطان (چگونگی رشد و تقسیم سلول های سرطانی)، نوع سرطان (مانند سرطان داکتال یا لوبولار)، و وضعیت هورمونی سرطان (مانند وضعیت رسپتورهای استروژن، پروژسترون، و HER2) می تواند نقش مهمی در انتخاب نوع جراحی داشته باشد.

3. سن و سلامت کلی بیمار: سن و وضعیت سلامت کلی یک بیمار، از جمله وجود بیماری های همزمان مانند دیابت یا بیماری های قلبی، می تواند انتخاب نوع جراحی را تحت تاثیر قرار دهد.

4. تمایلات شخصی و ارزش های بیمار: ارزش های شخصی و تمایلات یک بیمار نیز می تواند نقش مهمی در تصمیم گیری داشته باشد. برخی از زنان ممکن است ترجیح دهند جراحی کمتر حفظ کننده پستان (مانند مستختومی) را انتخاب کنند تا از خطر بازگشت سرطان کاست. دیگران ممکن است ترجیح دهند عملیات بیشتر حفظ کننده پستان (مانند لومپکتومی) را انجام دهند که حفظ بیشتر بافت سینه را می دهد.

5. پیش بینی های پزشکان و تجربه آنها: تجربه و تخصص پزشکان معالج، از جمله جراحان، رادیولوژیست ها، و انکولوژیست ها، می تواند نقش مهمی در انتخاب نوع جراحی سرطان پستان داشته باشد.

 

جراحی برداشتن سینه در سرطان پستان

جراحی برداشتن سینه، معروف به ماستکتومی، یک روش درمانی است که در آن یک یا هر دو پستان کاملا حذف می شوند. این عمل معمولا برای درمان یا پیشگیری سرطان پستان انجام می شود.

بسته به میزان و موقعیت سرطان، ممکن است عمل مختلفی انجام شود:

1. ماستکتومی ساده یا تام: در این نوع از ماستکتومی، تمام بافت پستان حذف می شود، اما عقده های لنفاوی در زیر بازو (معروف به عقده های لنفاوی زیر بغل) باقی می مانند.

2. ماستکتومی رادیکال تقویت شده: در این نوع از ماستکتومی، تمام بافت پستان، عقده های لنفاوی زیر بغل، و بعضی از عضلات سینه حذف می شوند.

3. ماستکتومی رادیکال تقلیل یافته: این نوع ماستکتومی شامل حذف تمام بافت پستان و بیشتر (اما نه تمام) عقده های لنفاوی زیر بغل است. عضلات سینه باقی می مانند.

4. ماستکتومی پیشگیرانه او کیمیاپرولاکتیک: این نوع ماستکتومی در زنان با خطر بالای ابتلا به سرطان پستان انجام می شود، مانند زنان با تغییرات ژنتیکی خاص (مانند BRCA1 یا BRCA2).

پس از ماستکتومی، بعضی از زنان ممکن است تصمیم بگیرند که عمل بازسازی پستان را انجام دهند، در کدام بافت یا پروتز استفاده می شود تا شکل طبیعی پستان را بازگرداند. این عمل می تواند در همان زمان با ماستکتومی یا در یک تاریخ بعدی انجام شود.

مثل هر عمل جراحی دیگری، ماستکتومی خطرهای خاص خود را دارد، از جمله عفونت، خونریزی، و مشکلات با برداشتن لنف گره ها. همچنین می تواند تاثیرات روانی و فیزیکی داشته باشد، از جمله تغییرات در تصور بدن و تاثیر بر سلامت جنسی. قبل از تصمیم گیری برای انجام ماستکتومی، مهم است با پزشک خود مشورت کنید و از تمام گزینه های در دسترس خود آگاه شوید.

روش انجام جراحی برداشتن سینه در سرطان پستان

جراحی برداشتن سینه یا ماستکتومی یک عمل جراحی است که در آن یک یا هر دو پستان کاملا حذف می شوند. این روش درمانی عمدتا برای مبارزه با سرطان پستان استفاده می شود. در اینجا، من چند مرحله کلی از این عمل را شرح می دهم:

1. بیهوشی:
عمل ماستکتومی معمولا زیر بیهوشی کلی انجام می شود. پزشک از شما می خواهد که قبل از عمل به مدت چند ساعت چیزی نخورید و ننوشید.

2. برش ها:
جراح با استفاده از یک قلم مو، محل برش ها را روی پوست شما علامت گذاری می کند. مکان و اندازه برش ها بستگی به نوع ماستکتومی، اندازه پستان های شما، و محل تومور یا تومورها دارد.

3. حذف بافت:
پس از اینکه برش ها انجام شده اند، جراح بافت پستان را حذف خواهد کرد. در بعضی از موارد، عقده های لنفاوی زیر بغل و / یا بعضی از عضلات سینه نیز حذف می شوند.

4. بستن برش ها:
پس از حذف بافت، جراح برش ها را با خیاطی یا استفاده از صمغ پزشکی بسته می کند.

5. بازیابی:
بعد از عمل، شما به اتاق بازیابی منتقل خواهید شد تا از بیهوشی بیرون بیایید. شما ممکن است برای چند روز در بیمارستان بمانید تا از عمل بازیابی کنید.

6. بازسازی پستان:
بعضی از زنان تصمیم می گیرند که عمل بازسازی پستان را انجام دهند، که می تواند در همان زمان با ماستکتومی یا در یک تاریخ بعدی انجام شود.

همواره قبل از انجام هر نوع جراحی، با پزشک خود مشورت کنید تا متوجه تمامی جوانب، خطرات، و احتمالات نتایج آن شوید.

مراقبت بعد از جراحی برداشتن سینه

مراقبت بعد از جراحی برداشتن سینه یا ماستکتومی می تواند تاثیر زیادی بر بازیابی و خوشبختی بیمار داشته باشد. در زیر چند نکته کلیدی در مورد مراقبت از خود بعد از یک ماستکتومی آورده شده است:

1. درمان درد:
پزشک شما احتمالا دارویی برای کنترل درد نسخه خواهد کرد. مهم است که دستورالعمل های پزشک خود را دقیقا دنبال کنید.

2. مراقبت از زخم:
شما باید محل جراحی را خشک و تمیز نگه دارید. پزشک شما ممکن است دستورالعمل های خاصی برای شستشو و مراقبت از زخم بدهد.

3. فعالیت فیزیکی:
شما باید فعالیت های فیزیکی را به تدریج از سر بگیرید. پیاده روی یک فعالیت خوب برای شروع است. اما باید از برداشتن چیزهای سنگین یا انجام فعالیت های سخت خودداری کنید تا زمانی که پزشک شما اجازه دهد.

4. تمرینات بازو:
پزشک یا فیزیوتراپیست شما ممکن است تمرینات خاصی را توصیه کند تا کمک به بازیابی حرکت و قدرت بازو کند.

5. پیگیری:
شما باید به نوبت های پیگیری خود با پزشک یا پرستار خود بروید تا آنها بتوانند پروسه بازیابی شما را بررسی کنند و هرگونه مشکل را کشف کنند.

6. روان درمانی:
ماستکتومی می تواند تاثیرات روانی و احساسی داشته باشد. اگر شما احساس ناراحتی، افسردگی یا اضطراب می کنید، به پزشک خود بگویید که می تواند به شما در یافتن راه حل ها کمک کند.

بازیابی از یک ماستکتومی ممکن است چند هفته یا حتی چند ماه طول بکشد. هر فرد با تجربیات و واکنش های منحصر به فرد خود مواجه است، بنابراین مهم است که به بدن خود گوش دهید و به نیازهای خود توجه کنید.

جراحی بازسازی سینه بعد از سرطان سینه

جراحی بازسازی پستان یکی از روش های استفاده شده برای بازگرداندن شکل و اندازه طبیعی پستان بعد از ماستکتومی (جراحی حذف پستان) است. این عمل می تواند در همان زمان با ماستکتومی (بازسازی همزمان) یا بعد از آن (بازسازی تاخیری) انجام شود.

بازسازی پستان معمولاً شامل دو مرحله است: اول، جراح یک پروتز یا بافت بدن خود را در پستان قرار می دهد. دوم، ایجاد یک نوک پستان جدید.

دو روش اصلی برای بازسازی پستان عبارتند از:

1. بازسازی با استفاده از پروتز:

در این روش، جراح یک “کیسه” سیلیکونی یا سالین (محلول نمک) را در پوست و عضلات سینه قرار می دهد تا شکل پستان را بازسازی کند.

2. بازسازی با استفاده از بافت بدن:

با استفاده از روش “flap“، جراح بافت را از قسمت دیگری از بدن شما، مانند شکم، پهلو یا بازو، بردارد و آن را به سینه منتقل می کند تا پستان جدیدی بسازد. این روش معمولاً پیچیده تر و زمان برتر از بازسازی با پروتز است، اما می تواند نتایج طبیعی تری داشته باشد.

بعد از این دو عمل، مرحله بعدی ایجاد نوک پستان و حلقه اطراف آن (هاله) است. این کار می تواند با روش های مختلفی انجام شود، از جمله تاتو، پیوند بافت، یا حتی جراحی.

مشاوره با پزشک یا مشاور سلامت به شما کمک می کند تا بهتر متوجه شوید که کدام روش برای شما بهتر است. روش انتخاب شده بستگی به عواملی مانند سلامت عمومی شما، نوع و مرحله سرطان، و ترجیحات شخصی شما دارد.

 

/توسط